LOS PELEGRINS CRESTIANS EN TÈRRA SANTA

Francesc Sangar.- Viatjar a Tèrra Santa per visitar los Sants Luòcs del cristianisme, e especialament la Glèisa del Sant Sepulcre de Jerusalèm, ont la tradicion afirmava qu’èra mòrt e ressuscitat Jèsus de Nazarèt, èra un dels sòmis de quin cresent que siá pendent l’Edat Mejana, mas pas lo viatge èra pas possible per la majoritat dels fisèls de l’epòca. I aviá primièrament la despensa economica, mas tanben lo caractèr obligatòri de demandar permís los servents per poder sortir dels territòris de lo sieu senhor. Mas viatjar a Jerusalèm èra una granda pròva de fe, similara al viatge obligatòri qu’un còp a la vida almens totes los cresents musulmans devián far a La Mèca.

Qualques cresents crestians substituissián lo viatge a Palestina per una visita a Roma, ont residissiá lo Sant Paire, o a Santiago de Compostèla, ont se defendiá sens gaire basa istorica la preséncia del còrs de l’apostòl Sant Jaume, e ont foguèt constituida una rota que traversava mièja Euròpa Occidentala fins a la vila galhèga: lo Camin de Sant Jaume o lo Camin Francés.

Mas tornam a la rota mai desirada. Cossí èra la vida d’un pelegrin que viatjava a Tèrra Santa? Se pòt solament definir d‘una manièra: perilhosa, longa e cara. Fòrça pelegrins, en coneissent la perilhositat fasián testament abans de partir, en ordenant que se tornavan pas en un tèrme de temps se repartiguèsson lo sieu patrimòni. Aquela perilhositat proveniá dels lairons qu’atacavan pels camins e los piratas de la mar, totjorn dispausats a panar als pelegrins, mas tanben de las tempèstas que podián trobar pendent lo trajècte maritim. E mai se i aviá divèrses pòrts de sortida, la vila italiana de Messina venguèt un dels ponches mai importants ont iniciar la trajectòria maritima.

Fòrça piratas o lairons se consacravan a demandar de rescats pels pelegrins. Naturalament, se lo pelegrin capturat èra nòble o ric, lo rescat podiá èsser fòrça ennautit. Lo meteis rei d’Anglatèrra Ricard Còr de Leon foguèt capturat pendent son viatge de retorn de Tèrra Santa pendent las Crosadas. Los crestians paures capturats acabavan en essent abitualament esclaus de qualque senhor musulman.

Lo prèmi a la fin del camin

E desbrembam pas que las caracteristicas climaticas del Pròche Orient ajudavan pas: los pelegrins podián patir de fam e de set, de temperaturas extrèmas de calor pendent l’estiu e d’excessiu fred pendent l’ivèrn, un terren practicament desertic, malautiás divèrsas… Vertadièrament, èra un viatge fòrça riscat, mas la fe dels cresents los ajudava totjorn a contunhar endavant. Lo film “Lo Reialme del Cèl (Kingdom of Heaven)” de Ridley Scott, malgrat las incorreccions en autres aspèctes, nos mòstra fòrça clarament totas aquelas dificultats que se trobavan los pelegrins pendent lo sieu viatge.

Jerusalèm, Nazarèt o Betlèm esperavan e segurament lo prèmi final seriá la dintrada al paradís après morir. Desbrembam pas l’importància de la religion en la vida quotidiana dels europèus de l’Edat Mejana. Qualques cresents de recorses economics redusits trabalhavan dins dels vaissèls ont viatjavan a Tèrra Santa per poder pagar lo meteis viatge. E qualques pelegrins s’ofrissián coma soldats per poder i arribar.

Quand arribavan a Tèrra Santa, abitualament los pelegrins demandavan d’ajuda e proteccion als Òrdres Militars, coma los Templièrs o l’Òrdre de Sant Joan de Jerusalèm. Fòrça d’aqueles pelegrins residissián unas setmanas dins las comandas, las fortalesas o los espitals bastits dins lo trajècte entre los pòrts maritims e Jerusalèm. Lo rei Balduin de Jerusalèm comandèt bastir una ret d’establiments amb aquel objectiu en las rotas, e demandèt que totes los pelegrins crestians foguèsson tractats coma de fraires, e poguèsson recebre d’aculhiment e de neurituds pendent lo sieu sojorn e provisions per contunhar lo sieu viatge.

Èra tan important lo pelegrinatge dins Tèrra Santa, que quand los musulmans, après fòrça sègles de tolerància, enebiguèron l’arribada de cresents crestians a Jerusalèm, aquel eveniment provoquèt la convocacion de las Crosadas per aténher manténer jos contraròtle crestian Tèrra Santa e assegurar las rotas dels pelegrins crestians.

E un còp conquistada Jerusalèm pels crestians l’an 1099 pendent la Primièra Crosada, la quantitat de pelegrins que realizavan lo viatge s’aumentèt considerablament. Mas la posteriora pèrda de Jerusalèm l’an 1187 jos l’atac de Saladí après la batalha d’Hattin, e la progressiua desaparicion dels reialmes crestians que s’avián bastit dins Tèrra Santa, convertiguèt nòvament lo viatge a Tèrra Santa en fòrça perilhós pels cresents crestians.

Encara uèi, milièrs de personas visitan coma pelegrins Tèrra Santa, per de motius religioses o culturals, mas naturalament dins unas condicions fòrça mai seguras qu’en l’epòca medievala.