Biografias

UN EMPERAIRE EXCOMUNICAT

CAM.- L’an 1324 lo Papa Joan XXIIn excomuniquèt a depausèt l’emperaire alemand Loís IVn de Baviera (1282-1347). E perqué ? Loís èra estat educat en Viena e venguèt regent de la Nauta Baviera quora lo sieu fraire Rodolf Ir moriguèt en 1301. Pasmens, venguèt enemic dels Habsborg dempuèi 1307 pr’amor de la regencia de la Bassa Baviera.

La Bassa Baviera èra estada regentada fins alara per Frederic Ir d’Habsborg, Duc d’Àustria, un ancian amic de Loís IVn. Una guèrra civila entre Loís e lo sieu fraire Rodolf demorèt fins a l’an 1313 mas alara foguèt signada la patz a Munic.

Loís IVn de Baviera (1282-1347).

En 1314, après la mòrt de l’emperaire Enric VIIn lo partit luxemburgués diguèt non a Joan de Boèmia coma candiat al tròn imperial e prepausèt Loís IVn, qu’alara veniá rival de Frederic Ir d’Habsborg. Loís foguèt causit en Frankfort en octubre de 1314 coma emperaire.

Totun, i aguèt una causida alternativa en Bonn. E Frederic foguèt causit tanben coma emperaire.  Lóis foguèt coronat lèu, mas tanben o foguèt Frederic en Bonn. Pendent la lucha que comencèt alara e dempuèi aquel moment entre los dos emperaires, Loís IVn reconeissèt l’independéncia soïssa sonque pr’amor qu’aital podiá nafrar l’aunor dels Habsborg (1316).

La posicion papala

Loís foguèt pas reconeissut coma emperaire dels alemands pel Papa Joan XXIIn. En mai d’aquò, lo Papa avertiguèt Loís que podiá pas se declarar emperaire sens l’ajuda papala e que quand l’Empèri venguèsse sens cap emperaire, l’administracion deviá passar al papa. E Loís o acceptèt pas.

La guèrra civila qu’arribèt pendent aquelas annadas foguèt longa e òrra. Pendent lo perióde final tot semblava confirmar que la victòria seriá per Frederic, qu’èra estat ajudat pel sieu fraire Leopold Ir d’Àustria. Mas l’armada de Frederic foguèt, fin finala, desfachada a Mühldorf en 1322. Ailà Frederic e mai de 1.300 nòbles austrians e de Salzborg foguèron faches presonièrs.

Loís aguèt Frederic coma presonièr al castèl de Trausnitz (Schwandorf) pendent mai de tres ans mas Leopold, lo sieu fraire, contunhèt la lucha e Joan de Boèmia se retirèt de l’aliança amb Loís IVn. Fin finala, lo Papa provoquèt lo liurament de Frederic en 1325.

En l’acòrdi, Frederic reconeissiá Loís coma lo vertadièr emperaire e afirmèt que demanariá poder convénçer als sieus fraires sus aquò.  Mas poguèt pas convénçer lo sieu fraire Leopold d’Àustria e tornèt a la preson, malgrat que lo Papa o voliá pas. Loís demorèt estonat per aquel fach e tornèt a èsser amic de Frederic. Puèi ambedús acordèron poder governar l’Empèri amassa.

Mas lo Papa i foguèt brica d’acòrd. Un autre acòrdi foguèt signat en 1326 en Ulm ; Frederic seriá Rei dels Romans e Loís seriá coronat Emperaire en Itàlia. Mas après la mòrt de Leopold d’Àustria en 1326 Frederic se retirèt del govèrn imperial e demorèt sonque en Àustria. En 1330 moriguèt.

Malgrat tot aquò, en 1324 lo papa excomuniquèt Loís IVn de Baviera. L’efièch d’aquò, totun, foguèt plan limitat. Loís IVn respondèt dempuèi Sachsenhausen en tot dire que lo Papa aviá pas cap drech de participar en la causida emperiala germanica. En mai d’aquò, tanben afirmèt que lo papa èra un eresiarca e que caliá convocar un concili de la glèisa per causir un autre Papa.

En 1326 Loís IVn se n’anèt a Itàlia e ailà foguèt coronat rei d’Itàlia en Milan en 1327. Quatre annadas abans aviá enviat una armada a Milan per protegir aquela vila de Nàpols, aliat de França e del Papa. En 1328 Loís IVn foguèt coronat emperaire en Roma e tres meses puèi declarèt que lo Papa Joan XXIIn èra estat depausat pr’amor qu’èra un erètge.

Lo nòu Papa (o Antipapa) causit per Loís IVn foguèt Nicolau Vn. Pasmens, ambedós papas fugiguèron de Roma en agost de 1328 car lo rei de Nàpòls, Robèrt, aviá enviat l’armada e la flòta d’aquel país per los far presonièrs. De filosòfs coma Miquèl de Cesena, Marsili de Pàdoa o encara Guillèm d’Occam demanavan a l’epòca una desseparacion entre l’estat e la glèisa e pr’amor d’aquò demorèron protegits per Loís IVn a Munic.

Quora moriguèt la sieuna mòrt arrestèt una autra guèrra civila.

Loís tanben venguèt aliat d’Edoard III d’Anglatèrra e Aquitània en la sieuna lucha contra felip VIn de França, ara aliat del nòu Papa Benet XIIn en Avinhon. Pasmens, aquela aliança sonque demorariá fins a l’an 1341 pr’amor que Loís aviá la tòca d’arribar encara a un acòrdi amb los franceses e lo Papa.

Tanben en 1337 se declarèt protector dels cavalièrs Teutonics per conquistar Lituania e Russia. Concediguèt la Fièra de Frankfurt del Main en 1330 e la produccion de monèdas d’aur a Lübeck en 1340.

Totun, la sieuna politica exteriora imperiala provoquèt l’enemistat de fòrça nòbles alemands. En 1346 carles IVn foguèt causit coma rei de Boèmia en Luxemborg amb l’ajuda del Papa Climent VIn; mas las vilas imperialas liuras e los cavalièrs encara èran los sieus aliats. Tanben aguèt lo sosten dels Habsborg.

Quora moriguèt en 1337 la sieuna mòrt arrestèt una autra guèrra civila, qu’èra ja a mand de començar. Loís IVn moriguèt après tombar del caval quora caçava orses en Puch. Los sieus filhs s’alièron amb Günther de Schwarzburg, rival de Carles, mas en 1349 après la mòrt d’aquel, fin finala, li balhèron supòrt coma nòu emperaire malgrat aver èsser estat lo rival del sieu paire pendent annadas.