L’ÒRDRE DEL DRAGON
CAM.- Una de las òrdres pus importantas que i aguèt pendent lo sègle XIV a l’Euròpa centrala e orientala foguèt l’òrdre del Dragon (Societas Draconistarum). Foguèt fondada en l’an 1408 pel rei d’Ongria Sigismund de Luxemburg, puèi emperaire del Sant Empèri Roman Germanic (1433-1437). La tòca principala d’aquela òrdre de cavalariá foguèt defensar totjorn la crotz e luchar contra los enemics de Crist, mai que mai l’Empèri Otoman.
L’òrdre del Dragon o del Drac foguèt plan celèbra pendent la vida de Sigismund de Luxemburg, mas aprés la sieuna mòrt comencèt un declin que vendriá mai grèu aprés la casuda de Constantinòble en l’an 1453. Malgrat aquò encara demorariá importanta en d’estats medievals coma Ongria, Croàcia, Serbia, Valaquia, Moldàvia e Albània. Divèrses reis e princes medievals plan coneguts ne foguèron membres. Un dels pus coneguts foguèt Vlad II Dracul, prince de Valaquia (e qu’aguèt son nom pr’amor d’aquela òrdre) e son filh Vlad III l’Empalaire, entre d’autres.
Una òrdre gaireben secreta
Per ansin, e aprés arrivar a èsser rei d’Ongria en 1387, Sigismund de Luxemburg decidiguèt crear una nòva òrdre de cavalariá coma aquelas qu’avián luchat a las crosadas d’Orient Mejan als sègles XII e XIII. En 1389 los ongreses luchèron contra los turcs a la batalha de Kosova e patiguèron fòrça pèrdas. A mai, lo prince de Serbia, grand aligat d’Ongria tanben i moriguèt. Pièger encara pels crestians, en 1391 los turcs conquistèron la fortalesa de Nicopolis e aquò entraïnèt grèus problèmas de seguretat per Ongria.
En 1396 lo Papa demanèt d’organizar una nòva crosada per liberar Euròpa orientala dels turcs mas en 1396 los crosats europèus, dirigits pel francés Joan de Nevers foguèron totalament destruches pels turcs tornarmai a Nicopolis. I moriguèron mai de 12 000 crosats e pas gaire nòbles subrevisquèron, dont Sigismund de Luxemburg, rei d’Ongria. Aquò e divèrsas revòltas intèrnas que i aguèt a Ongria provoquèron la decision de Sigismund de crear una nòva òrdre de cavalariá amb la tòca de sauvar Ongria e Euròpa orientala de l’envasion turca.
L’òrdre del Dragon foguèt fondada oficialament lo 12 de desembre de l’an 1408. Totes los membres devián aver coma simbòl un dragon que nhaca la sieuna pròpria coa e se reconéisser coma fisèls guerrièrs en la lucha contra los turcs. A mai, deviá èsser una òrdre militara coma l’Òrdre de Sant Jordi, tanben fondada pel monarca ongrés Carles I en 1318. L’aparaire de l’òdre seriá Sant Jordi, qu’auciguèt lo drac segon la legenda medievala.
La tòca principala de l’òrdre del Dragon foguèt luchar contra l’Empèri Otoman, defensar Ongria e los estats crestians e luchar contra de pagans e d’erètges. Totun, tanben i aviá dins l’òrdre de cavalièrs qu’èran pas catolics, coma lo prince serbi Lazarevic, ortodòx.
Los simbòls de l’òrdre devián èsser l’ouroboros (un drac que nhaca la pròpria coa) e la crotz ròia, e i aviá l’obligacion de jurar leiautat totala al rei ongrés e los sieus filhs. Lo rei balhariá tanben d’ajuda militara e d’onors als cavalièrs de l’òrdre. Los estatuts de l’òrdre demorèron en una còpia facha en 1707 e publicada pas fins a l’an 1841. Lo document confirma que la tòca de l’òrdre èra “luchar contra l’enemic turc amb l’ajuda dels cavalièrs del dragon, de cavalièrs pagans, e d’ortodòxes, jos la bandièra de Crist”.
De membres importants
Segon un recent estudi de cercaires de l’Universitat de Bucarèst, l’emblèma de l’òdre foguèt “O Quam Misericors est Deus” que formava part de la frasa “O Quam Misericors est Deus, Pius et Justus” (O, cossí es misericordiós Dieu, plen de Fe e de Justícia). Malurosament demòran pas gaires prètzfaches de l’òrdre a nivèl istoric. Es conegut qu’en 1418 i aviá 21 membres e en 1418, 24. Un tresen grop màger venguèt tanben membre de l’òrdre entre los ans 1431 e 1437, quora Sigismund moriguèt.
Qualques membres celèbres ne foguèron lo Prince serbi Lazarevic, German II, Comte de Celje, Stibòri, Voivoda de Transilvània, Joan, Grand Duc de Bòsnia, Fuzhin, Prince de Bulgària, Vlad II Dracul, Prince de Valàquia e son filh Vlad III, l’Empalaire. Abans de la mòrt de Sigismund l’òrdre tanben incluguèt de reis estrangièrs que tanben devián ajudar militarament al rei ongrés quand aquel èra atacat pels turcs.
Plusors noms plan coneguts de l’epòca que foguèron cavalièrs de l’òrdre del dragon foguèron lo comte de Barcelona e rei d’Aragon, Anfós IV, Skandenberg, eròi d’Albània, o Ferran I de Nàpols. D’autres reis que tanben apertenguèron a l’òrdre del Dragon sens jurar fiselitat al rei ongrés foguèron lo rei Ladislau de Polonha, Vitautas, Grand Duc de Lituània e tanben Enric V, rei d’Anglatèrra e Duc d’Aquitània.
L’òrdre venguèt pas celèbra per las siás victòrias al prat batalièr, mai que mai pr’amor que los estats medievals de l’euròpa centrala e encara mai orientala patiguèron un grèu declin militar al long del sègle XIV per l’espandida otomana que totjorn ganhèt mai e mai terrèn al continent europèu. Aprés la mòrt del rei ongrés Sigismund venguèt mens e mens coneguda e pr’amor d’açò comencèt Sigismund l’òdre patiguèt un declin que la menariá a una situacion anecdotica al sègle XVI. Totun, foguèt una de las òrdres pus importantas de l’Euròpa medievala centrala e orientala, e qu’encara uèi es restacada amb dos nòbles tanben plan coneguts dins l’istòria d’aquela region mas tanben per la legenda, los princes de Valaquia Vlad II Dracul e son filh Vlad III, l’Empalaire, que luchèron totjorn fins a la fin contra los turcs, mas que foguèron assassinats, e aquò es plan ironic, pel rei ongrés e pas per lor enemic turc.
