DE BÒRIAS DESPARIÈRAS SEGON LA REGION

Cam.- La discussion arqueologica al torn del tipe de bastiment d’ostal o de bòria medievala segona la region estudiada contunha entraïnant de diferéncias prigondas segon los cercaires de cada luòc. E las divèrsas recèrcas fachas fins uèi lo jorn solament pòdon balhar una conclusion generala: i aviá pas un solet biais de bastir d’ostals dins l’Euròpa de l’Edat Mejana pr’amor de grandas desparietat culturalas regionalas.

Plan coneguda es la tradicion pus meridionala del continent a l’ora de bastir de bastir de bòrias o encara d’ostals amb de pèira – una tradicion que pòt arribar a l’epòca romana -, fòrça diferenta dels ostals or encara de bòrias de l’Euròpa pus nordica – ont l’element pus utilizat foguèt, pendent de sègles, la fusta. A mai, e segon la region – per exemple es pas parièr parlar de las illas britanicas o d’airals continentals – l’arquitectura dels ostals (que tanben tòrna èsser desparièra en de vilas o al camp) es pas parièra de manièra unilaterala.

Un exemple pòt èsser trapat en tot cercar qual foguèt l’ostal mai bastit a las illas britanicas pendent aquela epòca – totalament diferentas dels ostals continentals -. Un primièr tipe d’ostal de paisans foguèt descobèrt pendent las annadas 1930; èra un tipe d’ostal de paisans que seriá estat bastit pendent la fin de l’epòca medievala pr’amor que la majoritat dels ostals foguèron tornats a bastir pendent lo sègle XVIen-.

Es un tipe d’ostal nomenat Ostal Long, amb tres estanças (benlèu una d’aquelas o foguèsse per l’elevatge mas es pas segur). Al costat d’aquel, un autre tipe d’ostal – que benlèu poiriam apelar mai lèu bòria – amb dos bastiments (un per las personas e l’autre benlèu per l’elevatge mas de segur per la grana). E, fin finala, un tipe d’ostal mai pichon, sens de cambras e que poiriá èsser de personas mens ricas.

Un continent pus ric

D’ostals en Alemanha, Olanda e mai que mai en Dinamarca – aquò vòl dire que parlam totjorn del tipe d’ostal medieval de l’Euròpa septentrionala – son estats trobats per d’arqueològs pendent tot lo sègle XXen que mòstran un continent benlèu (e aquò es pas segur 100%) pus prospèr que non lo dels ostals de las illas britanicas trapats fins uèi lo jorn.

Segon l’istorian J.G.Hurst “maugrat que lo trabalh arqueologic al continent, coma en Escandinàvia encara pòt èsser pus prigond, la primièra idèia que ne podèm aver es que la bòria èra pus granda, amb pus de bastiments e que benlèu seriá part d’una tradicion qu’aguèt coma origina l’epòca vikinga”.

Las diferéncias arquitectonicas dins l’Euròpa medievala son doncas pas pichonas pr’amor de tradicions culturalas desparièras segon la region, tradicion o classe sociala. Mantuns ostals an fins a tres cambras (dins las illas britanicas). D’autras son desvolopadas lèu en de bòrias pus grandas (al nòrd, mas atanben en de païses pus meridionals, coma Itàlia, Occitània o Catalonha). Un fach qu’encara balha de vejaires diferents segon l’escòla arqueologica. E que mòstra una epòca fòrtament diferenciada atanben segon la region abitada.