LOS PAISATGES ESTONANTS DE SENSSHU
Redaccion.- La tecnica pictorica japonesa generala e la pintura dels paisatges particulara visquèt una vertadièra revolucion amb l’arribada de l’òbra de Sesshu Toyo (1420-1506). Aprés la siá pintura res mai foguèt parièr en l’art japonés medieval. E fòrça artistas nipons encara assajavan de ne far una pintura de mai qualitat als sègles XVI e XVII sens poder lo superar.
D’efièch, Sesshu foguèt lo pintor japonés que menèt aquela art a de nivèls jamai coneguts abans. La pintura monocròma amb de tinta e los paisatges d’aquel pintor medieval japonés revolucionèron d’un biais prigond l’art d’aquel país e jamai tornarián a èsser parièrs. Un dels factors qu’entraïnèron una reconeissença d’aquela òbra a nivèl local de’n primièr e a nivèl internacional puèi (e que demòra encara uèi lo jorn) foguèron la siá tecnica plan personala e la libertat que donèt a la pintura japonesa aprés renunciar a tot tipe de messatge religiós, un fach majoritari en la pintura d’aquelas illas fins alavetz. Ne pintar de paisatges pus bèls foguèt un afar malaisit pels japoneses, qu’encara sègles aprés podián pas lo superar.
Pr’amor que per Sensshu lo paradís èra sus la Tèrra en forma de natura. A ela caliá dedicar la siá pintura totjorn, car èra çò de pus bèl que l’artista considerava que i aviá en Japon, e del biais pus realista possible. Pr’amor d’aquò la siá pintura es capitala dins l’art medieval asiatic.
La natura coma fònt primordiala
L’isnpiracion per l’òbra de Sensshu foguèt totjorn la natura. Las siás òbras aguèron de mesuras desparièras mas son tipicas pr’amor de la siá fòrça visuala, que demostrava la siá abilitat a l’òra de las pintar. La tinta dels sieus quadres èra lèu densa lèu plan liquida, amb de linhas copadas o energicas e totjorn una composicion estructurala plan equilibrada. L’efièch final èran de paisatges suaus que semblan mai sortits d’un sòmi que de la natura reala.
Sesshu, a diferéncia d’autres pintors japoneses de la siá epòca, coma Josetsu, aguèt jamai lo favor del Shogun. Sonque començariá a èsser conegut a nivèl local aprés marchar a l’illa de Honshu en 1464 e començar ailà a pintar mai e mai paisatges. Un senhor feudal local, que comerçava plan amb China, aimèt plan son trabalh e l’envièt al continent, ont, pendent un an, Sensshu poguèt conéisser d’un biais plan dirècte la pintura de paisatges chineses contemporanèa.
Un còp tornat d’aquel viatge artistic Sensshu fondèt un estudi en Kyushu. L’influéncia paisatgistica chinesa comencèt a èsser alara mai e mai presenta dins la siá òbra. D’òbras estonantas, coma Paisatge d’Automne, amb de linhas al còp energicas, negras e decididas, e d’autras mai doças, que semblan de nívols, son plan caracteristicas de l’art pictoric de Sesshu. Encara uèi òm pòt dintrar dins un sòmi a travèrs de las siás montanhas luenhanas, los arbres del bòsc e los castèls dels umans.
L’òbra de Sensshu es uèi conservada als musèus pus importants de Japon coma lo Musèu Nacional de Tokio. De quadres coma Paisatge d’Ivèrn e d’Automne o Flors e Aucèls de quatres sasons, son encara considerats d’òbras mèstras revolucionàrias dins l’art medieval mondial. Pr’açò Sensshu demòstra encara uèi que l’edat medievala foguèt tanben una de las epòcas pus estonantas de l’umanitat.
