LO SÈTGE ARABI DE CONSTANTINÒBLE DE 717
CAM.- Aprés ganhar la batalha navala de Finice de Licia en 654, una de las màgers batalhas navalas medievalas, lo camin dels arabis menava dirèctament vèrs Constantinòble, capluòc de l’Empèri Bizantin. Los arabis assagèron, entre las annadas 672 e 677, de conquistar la vila, mas los fuòc grèc foguèt totjorn decisiu e i capitèron pas. Totun, la volontat d’espandiment vèrs Euròpa tornariá a menar los arabis a assajar de conquistar la capitala romana d’orient, e en 717, tornèron a començar los sètge de Constantinòble.
En l’an 714 lo califa omeia ibn al-Malik ordenèt al sieu fraire Masmalah d’amassar una granda armada e flòta amb aquela tòca. Pasmens, los espias de l’emperaire bizantin descobriguèron lèu lèu lo prètzfach. Avertit l’emperaire bizantin, ordonèt a totes los abitants de Constantinòble d’amassar de noiridura dins cada ostal per tres annadas, car sonque se podiá esperar çò de pièger d’un nòu e dangierós sètge sus la capitala bizantina pels arabis.
Pendent lo començament de 716, Masmalah, aprés aver amassat una armada terrèstra estimada en d’aperaquí gaireben 120 000 òmes e una flòta tanben estonanta (que segon los cronicaires grècs Teofan e Nicefòr seriá pròcha als 1 800 vaissèls) decidiguèt d’atacar Constantinòble. Aprés crosar la mar de Marmara, la flòta aràbia arribèt davant la capitala bizantina l’1 de setembre de 717, mas las tres muralhas de Constantinòble, a mai d’un flòta de dromons (de galèras bizantinas) e desenats de vaissèls amb de fuòc grèc entraïnariá un problèma, e pas pichon, pels arabis, se volián conquistar aquela vila romana.
Tres muralhas fenomenalas
Constantinòble, capitala de l’empèri Bizantin, aviá pas sonque una muralha e pro coma d’autras vilas grandas medievalas; n’aviá tres. La pus interiora foguèt bastida a l’epòca de l’emperaire Constantin, al sègle IV. Mai enlà, i aviá la muralha teodosiana, que fasiá 7 Km de longor. Fin finala. La muralha pus exteriora fasiá 2 mètres d’amplor e 9 mètres de nautor. E cada muralha èra mai nauta que l’anteriora. A mai, la flòta bizantina demorèt pròcha a la vila per la defensar.
Lo 3 de setembre los arabis envièron divèrses vaissèls amb de noiridura per l’armada aràbia vèrs lo nòrd de la vila, en tot crosar la mar de Marmara davant Constantinòble. Lo vent èra fòrt e los vaissèls podián pas navegar plan. Los bizantins ataquèron sul pic amb de fuòc grèc e destrusiguèron tota la flòta auxiliara aràbia. Los bizantins cresián que l’ataca de la flòta Aràbia per barrar la sortida dels bizantins a la mar se debanariá apuèi, mas aprés l’ataca bizantina, los arabis demostrèron aver paur del fuòc grèc e fugiguèron (lor flòta) vèrs lo nòrd, e la mar de Marmara demorèt liura pels bizantins. Lo sètge podiá pas jamai capitar aital pels arabis se la vila èra pas totalament encerclada.
A mai, lo temps ajudèt los bizantins, car foguèt l’ivèrn pus freg dels darrièrs decennis. La fam s’espandiguèt lèu dins l’armada aràbia e los bizantins avián encara de noiridura per tres ans. Quand los arabis assagèron d’enviar 700 vaissèls amb de noiridura pendent la prima de 718 dempuèi Egipte, los dromons bizantins los ataquèron tornarmai amb de fuòc grèc. E raubèron la noiridura dels arabis.
Fin finala, a mai del freg e la fam. Los bulgars del Kan Tervel (temporalament aliat amb l’emperaire bizantin Leon) ataquèron e chaplèron mai de 22 000 arabis davant la muralha de la vila. Lo 15 d’agost de 718, lo nòu califa arabi Umar ordonèt l’armada aràbia de tornar a Àsia per tornar l’atacar jamai e Constantinòble demorariá crestiana encara al long dels set sègles venents.
