DE SEMBLANÇAS ENTRE ESSENIANS E CATARS AMB JOSEP MARIA GORT

Francesc Sangar.- Lo cercaire e istorian Josep Maria Gort publiquèt un interessant libre intitulat “D’Essenians, de Catars e de Crestians” a Voliana Edicions en lenga catalana, ont analisa de semblanças entre las primièras comunautats crestianas, los Essenians (una comunautat religiosa josieva dels sègles I aC – I après lo Crist) qu’abitava al desèrt) e lo Catarisme. Nascut a Reus, las sieunas passions son l’Art e l’Istòria, mai que mai del cristianisme primitiu e lo Catarisme.

 MEDIEVALÒC.- Los Catars èran de crestians, e s’analisam los tèxtes escriches pels Essenians a Qumran (una sòrta de monastèri al desèrt), trobam fòrça sembñanças tre lo messatge de Jèsus lo Nazarèn e aquelas comunautats essenianas.

JOSEP MARIA GORT.- Jèsus èra essenian e expliqui los motius d’aquela ipotèsi al libre. Trobam de concèptes essenians coma los “Filhs de la Lutz”, lo “Mèstre de Justícia” als Evangèlis. Mas trobam que lo comportament de qualqunes dels Perfièches Catars coincidís tanben amb los Essenians. Coma exemple, Gilabèrt de Castras coneissiá los Essenians e es evident amb de coïncidéncias de vida e de dogmas.

Ieu defendi que los Bons Òmes (los Catars) vestissián de color blanca pendent lors ceremònias, coma lo “consolamentum” aital coma los Essenians, coma simbòl de puretat e netetat. Pensam que segon los Evangèlis, pendent la Transfiguracion, Jèsus vestissiá de blanc. A las actas inquisitorialas se menciona pas los vestits ceremonials. Los Essenians, abans dels rituals, devián prene un banh purificatòri, e los Catars devián se lavar tanben las mans abans.

Los Essenians fasián tres ans de “noviciat”, e èran après de membres definitius de la comunautat. Los Catars devián tanben esperar tres ans de formacion; solament en los tempses mai durs de la Crosada, aquel periòde de preparacion desapareguèt e èran incorporats dirèctament a la comunautat.

Ambedós movements cresián en la preexisténcia e la transmigracion de l’arma. Opinavan que l’anima èra barrada dins una preson, lo còrs. Èran dualistas, en desseparant entre lo “Ben” e lo “Mal”, los “Filhs de la Lutz” e los “Filhs de las Tenèbras”. E acostumavan tanben a conviure en coble, lo mèstre e lo discípol.

Al domeni del comportament, podián pas mentir, juravan pas, manjavan pas de carn, sacrificavan pas d’animals…

M.- Poiriam parlar d’un “fil istoric” entre Essenians e Catars, malgrat los sègles de distància e totas las vicissituds istoricas debanadas coma la casuda de l’Empèri Roman, de nòusreialmes germanics, l’Empèri Bizantin…?

J.M.G.- Malgrat totes aqueles evenements istorics qualqunas comunitats crestianas mantenguèron l’imposicion de mans coma via de benediccion, la puretat dels rituals… Existís una evidenta “linha istorica” que pòt considerar los Catars coma los vertadièrs eretièrs de las primièras comunautats crestianas.

M.- E los Bogomils de l’Euròpa Orientala?

J.M.G.- Avián de semblanças amb de Catars de l’Euròpa Occidentala, mas tanben de diferéncias. Los Bogomils trabalhavan pas, e los Catars avián lors pròpris mestièrs, coma los apostòls de Jèsus. Las contradiccions entre de Bogomils e de Catars demòstran qu’ambedós movements nasquèron de manièra independenta.

M.- Cossí èra la vida abituala dels Essenians?

J.M.G.- La pregària e la meditacion ocupavan una part importanta del jorn, mas tanben de trabalhs manuals coma la terralha. Qualqu’unes trabalhavan en una sòrta d’“scriptorium” ont escrivián lors documents. E pas totes abitavan aluenhats de la civilizacion. Qualqu’unes demoravan en las vilas.

 M.- E la fin dels Essenians?

J.M.G.- Après las destruccions provocadas per la Revòlta Josieva contra los Romans de l’an 70, fòrça essenians s’integrèron dins de las primièras comunautats crestianas. E ajudèron a manténer aquel fil istoric mencionat anteriorament.

M.- Avètz estudiat tanben los nomenats “ostals catars”.

J.M.G.- Existissián d’ostals per d’òmes e ostals per de femnas, e mai que se podiá dintrar qualcun òme dins un ostal femenin: èra pas un barrament total, e èran tanben admeses de catolics sens cap de proïbicion. Recebián ailà una educacion e aprenián a legir e a escriure de personas de condicion umila, en una epòca amb de taxas d’analfabetisme pro nautas, e èran tanben preparats los novicis. Dins los ostals masculins supausam tanben qu’editavan de libres amb lors cresenças, mas que malastrosament avèm pas trobat.