LA SEPTIMÀNIA INDEPENDENTA

Christian Andreu.- Un dels prètzfaches pus desconeguts de l’istòria occitana medievala foguèt, sens dobte, la confirmacion istorica de l’independéncia septimana, al sègle VI. Los que coneisson un pauc l’istòria d’aquela region occitana afirmarián plan que Septimània, tanben coneguda coma Gotia, foguèt sonque un territòri mai del reialme gòt iberic. Mas la suspresa ven cèrta quora òm descobrís que foguèt pas aital totjorn entre los sègles VI e VIII, pr’amor que tanben foguèt (malgrat que pendent pauc temps) un reialme independent.

Après la conquista dels francs de las annadas 507 e 509 los gòts podèron sauvar gaireben tota la còsta mediterranèa amb l’ajuda dels ostrogòts. Septimània demorèt dempuèi aquela epòca coma una província gòta amb lo Bas Lengadòc, los Pirenèus Orientals e l’èst d’Arieja. A començament de sègle, pasmens, tanben inclusiá lo Roergat, Gabaudan e benlèu l’Albigés e velai.

De diocèsis coma Lodeva e Uzés cambiaràn de mans divèrses còps ; en 572 los gòts conquistan tornarmai Lodeva, mas en 670 pèrodn Arisitum (Vigan o Alés). Uèch vilas romanas forman part de Septimània alara ; Narbona, Elna, carcassona, Bezièrs, Agde, Magalona, Nimes e temporalament Aritium. Lor territòri arribarà fins a la Montanha Negra e Cevènas. Masi enlà es lo reialme dels francs.

Un país fronterièr

L’inseguretat, totun, demorarà d’annadas, car Narbona serà sacada dos còps pels francs e Carcassona tres còps. Quora los septimans poiràn pas pus suportar aquela situacion, Liuva, gobernador de Septimània, es proclamat rei a Narbona, mas pas rei de la Peninsula Iberica. En 567 restacarà al tron al sieu fraire Leogivild e dessepararà Septimània dels gòts iberics.

« Lo reialme independent de Septimània demorarà pas gaire, çò escriguèt Carles Delpla a l’Istòria d’Occitània. Sonque fins a la mòrt del rei Liuva, en l’an 573. Car aquel an Septimània tornarà al reialme gòt iberic. Mas la politica anticatolica de Leogivild (los gòts de Septimània èran demorats arrians del còp que los gòts iberics venguèron catolics) provocarà l’inquietud dels septimans pendent los proplèus 100 ans ».

Encara en l’an 587 los arrians septimans e los nòble gòts del país se rebelaràn tornarmai. Mas capitaràn pas. Los problèmas intèrns del reialme gòt iberic provocaràn, mai tard, en l’an 631, la proclamacion del gobernador septiman Sisenand coma rei, mas ara de tot l’estat gòt. Alavetz començarà l’antisemitisme dels gòts iberics, brica aimat pels septimans pr’amor de la nauta populacion josieva que i a dins lo territòri.

Après la revòlta del Duc Paulus en 673, los gòts iberics donaràn la Septimània al Duc Lop e gausaràn pas pus a far de leis antisemitas per Septimània. Après lo Concili de Toledo aquelas leis auràn sonque una excepcion : Septimània, un territòri que, quand los arabis e los berbèrs crosaràn en 711 l’estrech de Gibraltar, tornarà a venir liure tornarmai. Liure e independent, amassa amb Catalonha, aumens fins a l’annada 714, jos lo rei Aquila.