LA SOCIETAT DELS BARBARS (6)

CAM.- A l’epòca dels barbars totes los europèus facièron de nòus referents dins la sieuna existéncia coma societat coerenta. E calguèt desvolopar una nòva seguretat minimala per totes car tot çò qu’avián viscut fins alavetz los europèus èra desaparegut amb la fin de l’empèri dels romans o encara las pus primitivas organizacions germanicas, segon la region.

De populacions desparièras cerquèron nòvas formulas de fusion sociala e aquò menèt a un procés general d’aculturacion divèrsa segon l’epòca e la region. D’efièch la guèrra e las envasions s’arrestarián pas mai al long de tota l’Edat Medievala. Per aquò far calguèt l’ajuda de mai d’una populacion coma la romana, la germanica o encara la cèlta. E los movements de populacion contunhèron en d’airals del nòrd europèu mens centrals fins al sègle VII quand los eslaus del centre europèu daissèron lo nomadisme. Mas alara comencèron los movements de populacion sarrasins tornarmai als païses del Mediterranèu.

Los germanics provoquèron pas grands problèmas socials dins çò qu’èra estat l’empèri dels romans. Totun, la sieuna arribada òc qu’entraïnèt un descens vèrs de modèls diferents als de la civilizacion grèga e romana que i aguèt fins alavetz. Mas, fin finala, totes, romans e germànics, decidiguèron qu’èra melhor “aimar” l’autre que lo destruire. Segon de cercaires coma Fossier l’admiracion dels germanics per Roma coma modèl politic foguèt lèu acceptada per d’aperaquí milions de personas germanics qu’arribèron a la còsta mediterranèa al sègle V. Pasmens, aquela fusion sociala finiriá pas fins al sègle VII e aquò provoquèt una societat plan mai conservadora e rurala.

Un fenomen desparièr segon la region

A çò que puèi seriá la França del nòrd aquel fenomen foguèt plan diferent de çò que se debanèt en d’autras regions coma Occitània. Çò de meteis se passèt a Itàlia e Ispània ont la romanitat venguèt mai fòrta pr’amor de l’inferior nombre de germanics que i arribèron. Aital, en de luòcs coma França del nòrd nasquèt mai lèu una nòva societat que manifestèt voler ésser una unica societat. A Occitània aquò demorèt plan mai decadas.

Pasmens, cal pas dublidar que los interesses economics e politics de las divèrsas aristocracias (germanicas o romanas) venguèron lèu comuns aprés la guèrra. E aquò malgrat que l’ideal cultural e d’educacion classica foguèt plan mai fòrt al sud que al nòrd. E aital demorariá a Gàllia del sud o Ispània.

I aguèt tanben d’airals ont la nòva societat poguèt pas se fusionar pr’amor de rasons diferentas; a l’Africa pr’amor de l’ataca vandala, a Itàlia pr’amor de la guèrra que i aguèt demest las annadas 534 e 555. E a Bretanha pr’amor de la fugida de la classa nauta romana e cèlta o encara per la resisténcia davant los anglosaxons.

Divèrses paches (hospitalitas) amb de gòts e borgonhons entraïnèron la cession de tèrra als conquistadors, un tresen de la tèrra demorava pels romans e dos tresens pels barbars. E foguèt ailà ont foguèron bastidas las colonias pas fòrtas de germanics que demorarián aital pendent de generacions e generacions. E en plusors luòcs aquestes aimèron mai cobrar la talha o impòst e daissar las causas coma èran estadas totjorn. Mas aquò se debanèt pas pertot.