ROGIÈR II TRENCAVÈL, MARIT D’ADELAÏDA
Francesc Sangar .-Rogièr II Trencavèl nasquèt entre los ans 1149 e 1150 e èra filh de Raimon I Trencavèl e la siá segonda femna Saura. Eretèt l’an 1167 los vescomtats del sieu paire, Carcassona, Albi e Besièrs, e la primièra accion del sieu govèrn foguèt “venjar” l’assassinat del sieu paire a Besièrs. En un article anterior expliquèrem los motius d’aquela ataca.
Los comerçants de la vila avián assassinat lo sieu paire, e Rogièr II, amb l’ajuda del rei Anfós II d’Aragon e comte de Barcelona, assetgèt Besièrs. Los abitants, en tement de represalhas, volián pas dobrir las pòrtas al sieu nòu vescomte. Acabat lo sètge, Rogièr II conquistèt la vila e executèt los colpables.
Mas Rogièr II, coma anterioras generacions Trencavèl, coneissián una dificultat pel govèrn dels sieus fèus; èran simultanèament vasals dels comtes de Tolosa (pels vescomtats de Besièrs e Albi) e vasals dels reis d’Aragon e comtes de Barcelona (pels vescomtats de Carcassona e Rasés). Un jòc d’equilibris malaisit.
Per apasimar lo comte Raimon V de Tolosa (segurament mesfisant davant l’ajuda aragonesa e barcelonesa pendent lo sètge a Besièrs), Rogièr II utilizèt la tecnica “matrimoniala”. Rogièr II se maridèt l’an 1171 amb Adelaïda, la filha del comte de Tolosa, del temps que la sòr del Trencavèl, Beatritz, se maridava amb Raimon, l’eretièr del comte tolosan. Oh, l’amor, qu’ajuda totjorn a resòlvre los problèmas diplomatics!!! Supausam qu’a l’Ostal d’Aragon e Barcelona agradèt pas que Cupidon “lancèsse las siás sagetas” cap a Tolosa.
Una femna plan bèla
Adelaïda es la primièra vescomtessa que n’avèm fòrça informacion. Desbrembam pas que sèm a l’epòca dels trobadors e las corts occitanas èran un epicentre de cultura. Segon los comentaris dels trobadors èra una dama de granda beutat.
Mas lo sieu matrimòni patiguèt un problèma “religiós”. Adelaïda èra una ferventa cresenta crestiana catolica. Lo movement dels Bons Òmes e las Bonas Femnas, lo Catarisme, aviá començat a sorgir dins de tèrras occitanas de manièra evidenta, e los Trencavèl volián pas la difusion de las idèas dels catars als sieus fèus sens cap d’empach. Probablament qualqu’unes dels membres del linhatge devián èsser cresents d’aquel autre cristianisme.
Rogièr II contunhava la siá bona relacion amb los reis d’Aragon e comtes de Barcelona. Las diferéncias religiosas e politicas provoquèron de tensions al matrimòni, e Adelaïda transportèt la siá residéncia a la fortalesa de Burlats, que venguèt un dels centres de la produccion literària trobadoresca. Ongan aquela fortalesa es nomenada lo “Pabalhon d’Adelaïda”.
Totes los trobadors, coma Arnaud de Maruèlh, èran enamorats de la “dama de Burlats”. Mas non solament los poètas. Existissiá tanben la rumor que comentava que lo meteis rei d’Aragon e comte de Barcelona, en una visita als fèus del sieu vasal Rogièr II, aviá conegut Adelaïda e èra tanben seduit per la siá beutat e elegància. Qualques trobadors, coma Guillem de Berguedà, opinan qu’aquela admiracion aviá comportat quicòm mai. Questions de vassalatge feudal.
Quand moriguèt Rogièr II l’an 1194, lo sieu filh Raimon Rogièr èra encara un mainat, e s’establiguèt una regença amb Bertran de Saissac, un notari de fe catara, e lo jove Trencavèl foguèt aluenhat de la siá maire, una ferventa catolica. Quand la regença acabèt, maire e filh restabliguèron lo contacte fins a la mòrt d’Adelaïda l’an 1200.
