LA CROSADA FRANCESA DE 1229
Aprés la dintrada de Simon de Monfòrt en Tolosa foguèt convocat un concili papal que reconeguèt Monfòrt coma nòu comte tolosan en 1215. Calguèt, ça que la, justificar perqué s’èran debanats cèrts chaples sus la populacion occitana, un prètzfach que la glèisa escoltèt e plan. E puèi confirmèt que caliá o far se òm voliá arrestar l’eretgia catara. Lo comte tolosan Raimond VI se n’anèt a l’exili a Catalonha e perdèt temporalament totes los sieus titòls e tèrras.
Sonque una annada puèi Simon de Monfòrt reconeissiá Felip IInd de França coma lo sieu senhor feudal. E Tolosa, e los vescomtats de Besièrs e Carcassòna dintrèron jos soberaneitat francesa de biais oficial. La nòva situacion politica d’Occitània, totun, demorariá pas aital brica pr’amor que lo meteis an nasquèt una nòva revòlta dirigida per Raimond lo Jove, filh del comte raimondin. La primièra tòca dels occitans foguèt començar lo sètge de Beaucaire, que finiguèt lèu. En 1217 encara, una armada d’occitans e catalans desfachèt los franceses en la batalha de la Salvetat e lèu comencèt lo sètge de la meteissa Tolosa. Uèch meses aprés Tolosa èra liberada e Monfòrt èra mòrt. La capitada estrategica e militara occitana foguèt gigantassa; d’efièch provoquèt que la glèisa demanèsse al rei francés de conquistar las tèrras revoltadas d’un biais definitiu.
En 1219 lo rei de França ordonèt al sieu filh Loís d’atacar Marmanda amb una armada francesa, e encara començar lo sètge de Tolosa, tornarmai. Mas los franceses capitèron pas e se n’anèron a França. La situacion demorèt aital fins a l’an 1223, quora d’occitans e de crosats signèron una cèrta patz que menariá a la majoritat de nòbles occitans a tornar a aver las sieunas tèrras tornarmai en 1224. Mas aquò foguèt un prètzfach brica aimat pel rei francés.
Lo tractat de Meaux
Pr’amor del Tractat de Meaux, Occitània demorava jos soberaneitat francesa dempuèi l’an 1226. Totun, lo papa Onori IIIen tornèt a excomunicar lo comte tolosan e lo rei francés tornèt a enviar una nòva armada; lo filh de Simon de Monfòrt aviá balhat los sieus dreches al monarca francés. Segon aquel tractat politic, Raimond de Tolosa deviá maridar la sieuna filha e eretièra Julia amb Anfós de Peitieus, fraire del rei francés. Se i aviá pas cap filh d’aquel maridatge, Tolosa demorariá per totjorn domeni reial francés.
L’arribada d’una nòva armada francesa a Occitània dempuèi 1229 es un episòdi conegut per plusors istorians coma la segonda part de la crosada contra los bons òmes (catars) de 1209. La situacion foguèt plan dificila pels occitans fins a l’an 1249, quand Anfós de Peitieus moriguèt sens de filhs, e lo comtat de Tolosa venguèt francés.
En 1233 ja èra arribada la Inquisicion a Occitània e fòrça bons òmes se n’anèron vèrs Catalonha o Lombardia per se salvar. Totun, calguèt encara atacar lo castèl de Montsegur en 1244 e chaplar mai de 200 (benlèu mai) innocents per finir amb una cresença religiosa que demorariá encara fins a 1321, data de l’execucion del darrièr catar oficial segon las fònts escrichas francesas, Guilhèm de Belibasta. Mas aquela es una autra istòria…
