PÈIRE AUTIÈR, UN DELS DARRIÈRS CATARS
Francescs Sangar.- Pendent los darrièrs decènnis del sègle XIIIn, las comunautats cataras avián començada una evidenta decadéncia, resultat de las persecucions e l’anteriora crosada contra aquela dissidéncia religiosa. Mas pendent lo periòde 1290 – 1310 lo catarisme visquèt una pichona “renaissença” a qualqu’unas regions. E en aqueles capítols finals, cal soslinhar la preséncia dels fraires Autièr, Pèire e Guilhèm, del comtat de Fois.
La familha Autièr possedissiá una cèrta posicion economica e una bona preparacion intellectuala (Pèire èra notari e manteniá una bona relacion amb los comtes de Fois), mas los Autièr vivián amb preocupacion lors dobtes religioses amb la sieuna iniciala fe catolica.
Fin finala, los dos fraires Pèire e Guilhèm Autièr abandonèron lors proprietats, coma mòstra de voler seguir l’austeritat prepausada pel catarisme, e comencèron un viatge cap a las tèrras del Piemont, ont coneissián l’existéncia de qualqu’unas comunautats “ereticas”, encara “liuras” de la persecucion inquisitoriala, per poder estudiar lo catarisme e decidir s’èra una dissidéncia mai prèpa al messatge evangelic.
Un viatge plan dangierós
Segon coneissèm Guilhèm prepausèt aquel viatge al sieu fraire Pèire, coma una manièra per acomplir amb lors cresenças e poder aténher la salvacion. Al Piemont, aqueles contactes religioses condusiguèron ambedós fraires a refusar lo catolicisme e venir “de Bons Òmes”.
Pendent aquel long viatge de retorn al Comtat de Fois, trabalhèron coma missionaris, en predicant la fe catara pels endrechs per ont caminavan, e totjorn amb la paura de la delacion d’espions qu’èran presentats coma simpatizants dels catars, o dins las meteissas comunautats religiosas. Los inquisidors Jacme Fournièr (lo futur Papa Benesit XIIn), Bernat Gui o Geoffrey d’Ablis intensificavan la persecucion contra los “eretges”.
A las tèrras del Comtat de Fois, Pèire inicièt un grand procès de predicacion amb l’evidenta tòca d’aténher crear una nòva comunautat catara fòrça importanta, amb l’ajuda del sieu filh Jacme e lo sieu fraire Guilhèm. Una de las siás idèas mai conegudas se basava en la proposicion de l’”existéncia de doas glèisas, una fug e perdona (la dels Bons Òmes) e l’autra possedís e espela (la Catolica)”.
Fin finala, Pèire Autièr foguèt detengut per l’Inquisicion acusat de difondre de teorias ereticas, e après divèrses interrogatòris amb l’inquisidor de Carcassona, Geoffrey d’Ablis, foguèt condusit davant l’autre grand inquisidor Bernat Gui, e condemnat a morir al lenhièr a la vila de Tolosa lo jorn 10 d’abril de 1310 amb seissanta cinc ans d’edat, e en assegurant a la multitud congregada a observar la siá execucion, que se poguèsse predicar als assistents los poiriá convéncer e convertir a la siá fe.
Lo sieu fraire Guilhèm e lo sieu filh Jacme moriguèron tanben executats al lenhièr. Amb la desaparicion del linhatge dels Autièr, foguèron practicament maseladas las comunitats cataras en aqueles airals lengadocians.
