LOS OCCITANS AL LEVANT (4)
Christian Andreu.- La decada de 1130 e posterioras venguèron una epòca de lucha feròtja, d’atacas e contratacas musulmanas e crestianas, de discussion familhala e tanben de traïson. Lo comtat occitan de Trípol ne foguèt pas cap excepcion. E lo sieu nòu comte, Raimond IInd, moriguèt pr’amor de la dintrada en l’istòria d’Orient Mejan de la secta dels assassins.
En 1137 los musulmans atacan tornarmai los estats latins de Tèrra Santa. Primièr lo Principat d’Antiòquia e puèi lo meteis comtat de Trípol. Lo comte Pons de Trípol serà capturat a la batalha del Mont Pelegrin e executat. Puèi, los turcs seljucidas decidisson se dirigir dirèctament a Jerusalèm. Darrièr d’eles i a lo filh de Pons de Trípol, lo nòu comte occitan de Trípol, Raimond IInd (nascut segon qualcunas fònts en 1116). Mas es brica aurós, pr’amor que, pendent la lucha, es desfachat e lançat a preson pendent cinc annadas, quora serà liberat en 1142.
La preséncia dels turcs seljucidas inquietèt tanben a l’emir de Damasc, e causiguèt s’aliar amb los crestians. Ambedoas armadas, amassa, ganharàn la batalha contra los seljucidas e tornaràn lo territòri conquistat als crestians. Mas gaireben tota l’armada occitana de Trípol es estada destrucha e lo comtat pòt pas pus èsser defensat. Quora Raimond IInd de Trípol sortirà de preson en 1142, balharà la frontièra orientala del comtat a divèrses òrdres militars religioses, dont los templaris e los ospitalièrs. D’efièch, la fortalesa – e tanben d’autras – del celèbre Krak dels Cavalièrs, en Síria, serà defensada pels ospitalièrs pendent los pròplèus 130 ans, e sonque serà conquistada pels mamelocs en una data pro luenhana de l’epòca de Raimond IInd, en 1271.
Pasmens, los turcs seljucidas atacan tornarmai pauc apuèi, en 1144. Ara la tòca es lo comtat latin pus septentrional d’Edessa e benlèu una part del principat d’Antiòquia. Quora aqueles territòris son ganhats pels musulmans, los crestians d’Oltramar s’inquietan e plan, pr’amor que la crisi es pro grèva. Cal demanar d’ajuda e lèu: se que non, totes los estats crestians d’Orient Mejan poirián dessaparèisser e lèu. Cal demanar d’ajuda militara a l’emperaire bizantin e mai encara, a Euròpa. Urosament, la crisi es pro seriosa e es amassada una nòva crosada que lèu arribarà a Orient Mejan per ajudar los crestians d’ailà. O pas.
L’arribada de la segonda crosada
Totun, Raimond IInd de Trípol a sos pròpris problèmas. Raimond IInd èra nèt del fondator del comtat, Raimond IVen de Tolosa, mas a travèrs de Bertran de Tolosa, considerat coma filh illegitim. Son oncle Anfós-Jordan arribariá amb los crosats, tanben per demanar lo títol del comtat. Un prètzfach brica aimat per Raimond IInd.
Pauc aprés desbarcar en Orient Mejan, Anfós-Jordan moriguèt. Qualcunas voses acusèron Raimond IInd de l’empoisonar. Pasmens, uèi la majoritat d’istorians modèrnes creson que, çò de mai segur, es que moriguèsse pr’amor de causa naturala, aprés un long viatge marin. Mas los crosats demandan de justícia e provòcan una nòva crisi de fisança entre los crestians.
En 1148 totes los caps d’estat crestians regionals son cridats a s’amassar a Acre pel rei de Jerusalèm per premanir una contraofensiva contra los musulmans. I anaràn totes, o gaireben. Raimond IInd de Trípol vòl pas res amb aquela òst crosada qu’afirma qu’auciguèt lo sieu oncle. I anarà pas. A mai, los crestians avián pas gaire amics a la region. Un d’aqueles èra estat – e contunhava d’o èsser mas per de rasons pròprias – l’emir de Damasc. E los dirigents de la segonda crosada (que ja aviá patit pro a l’ora de crosar Anatòlia) causison atacar Damasc. Val pas dire que Raimond IInd de Trípol serà pas ailà amb eles e demorarà, per volontat pròpria, isolat de la nòva ataca crosada.
La qüestion del títol del comtat demorèt pas adobada amb la mòrt d’Anfós-Jordan. Lo sieu filh, malgrat qu’illegitim, Bertran, tanben causís demandar lo comtat de Trípol amb lo supòrt d’una part de l’armada crosada. Amb aquela conquistarà, pel camin, lo castèl d’Areimeh en 1149, e lo considerarà lo nòu nuclèu dempuèi ont atacar Raimond IInd de Trípol.
Mu’in ad-Din Unur, lo dirigent de Damasc, a pas desbrembat que Raimond IInd èra pas amb los crosats quora aqueles l’ataquèron. L’aliança amb lo nòu cap seljucida, Nur ad-Din, entraïnarà l’ataca a Areimeh e la captura de Bertran, filh d’Anfós-Jordan, e la sieuna familha, que demoraràn en preson los pròplèus 10 ans. E, puèi, tornarà lo castèl a Raimond IInd, que lo balharà, al còp, als templaris, en 1150, per lo defensar per totjorn.
L’ataca dels musulmans a l’ora de conquistar tornarmai çò que considèran coma la sieuna tèrra, contunharà, d’efièch, al long de tota la vida de Raimond IInd, que morirà jove. Pasmens, la causa de la sieuna mòrt arribarà de la man d’un nòu grop de fanatics, tanben nòus a la region. E la causa reala es brica clara encara uèi lo jorn.
Aital, en 1151, los egipcians fatimitas atacan la còsta de Trípol quand i a pas cap flòta crestiana locala per la defensar. Aquò ajudarà l’ataca terrèstra posteriora de Nur ad-Din, l’annada següenta, a l’ora de conquistar la vila de Tortosa. Raimond IInd, amb una armada plan pichona, sonque pòt demanar d’ajuda a Baldoin IIIn, rei de Jerusalèm, que causís o far. Quora arribarà la sieuna armada, los musulmans destruïson la fortalesa de Tortosa e se’n van. E, sens d’armas, sens d’òmes e sens d’argent, Raimond IIn de Trípol la balharà als templaris per tornar a la bastir. Que, d’efièch, ne faràn una granda capitala templària.
Un pichon grop d’assassins
Fasiá pas gaire que lo Vielh de la Montanha aviá fondat çò que puèi seriá conegut en istòria medievala coma la secta dels assassins (fondada aperaquí 25 ans abans). Ja èran estats assassinats divèrses dirigents locals musulmans per, segon la filsofia del sieu cap, estalviar de vidas en de prats batalhièrs. Mas pas encara cap dirigent crestian.
Segon mai d’un cercaire la causa qu’auriá provocat la colèra dels assassins e lor cap, Hassan-i Sabbah, per atacar a Raimond IInd, seriá estada balhar las vilas e fortalesas orientalas de la frontièra del comtat de Trípol a divèrses òrdres militars guerrièrs (que luchavan plan melhor que los autres crosats e doncas conquistar aquelas vilas èra venguda una tòca plan malaisida). Pasmens, aquò es sonque una teoria e, uèi lo jorn, los istorians de las crosadas encara ne discutisson la rason finala.
Cossí que siá, aquò arribèt pendent una plan fòrta discussion matrimoniala entre Raimond IInd e la sieuna femna, Odierna, filha del rei de Jerusalèm. Segon mai d’un cronista, se n’anava al lièch amb totes –una afirmacion plan comuna a l’epòca, quand una femna èra brava- e Raimond IInd voliá la barrar al castèl e la daissar sens libertat. La siá fraira, Melisenda, ajudèt a arribar a un acòrdi a ambedós e la menèt amb ela a Jerusalèm. Raimond IInd anèt amb elas un tròç del camin. Quora tornava vèrs Trípol, el e dos cavalièrs espepissèron cossí arribava un grop de cavalièrs desconeguts.
Caliá pas s’inquietar – ja èran prèp de la pòrta de dintrada de Trípol e la lenta arribada dels cavalièrs semblava pas èsser menaçanta-. Totun, quora los estrangièrs arribèron mai prèp, ataquèron al comte e los cavalièrs de la siá garda. Que moriguèron lèu lèu.
Raimond IInd de Trípol, comte occitan, filh d’occitans e net d’occitans, foguèt lo primièr crestian aucit per la secta dels assassins. Puèi n’arribarián d’autres, e la siá mòrt foguèt un avís a totes los nòbles de a region, crestians o musulmans.
Quora Odierna foguèt informada del prètzfach, tornèt lèu a Trípol, car lo sieu filh , Raimond IIIen, èra encara un enfant e podiá pas governar. Se Raimond IInd foguèt plan celèbre per la siá vida – e mai encara per la siá mòrt, lo sieu filh tanben o seriá, pr’amor que visquèt, e plan, l’epòca qu’arribariá un nòu dirigent musulman a la region, nomenat Saladin, e qu’atacariá pas sonque Trípol mas totes los estats latins al còp e fins a la sieuna destruccion definitiva. E Raimond IIIen, lo darrièr comte de Trípol, ne seriá testimòni. Mas aquò ja es una autra istòria.
