FERRER, LO MARTÈL DELS ERETICS
Francesc Sangar.- Un dels primièrs inquisidors episcopals al Lenguadòc foguèt Ferrier (o Ferrer en qualques documents). Nascut al Rosselhon, probablament a Perpinhan o en una vila fòrça prèpa, venguèt mèstre en Teologia a l’Universitat de París. En aquela epòca, l’universitat parisenca èra considerada la melhora d’Euròpa Occidentala en estudis de teologia.
Dintrèt a l’òrdre dels Dominicans e foguèt enviat coma inquisidor a tèrras lengadocianas l’an 1229. Fin finala foguèt nomenat inquisidor general del Tribunal eclesiastic de la vila de Carcassona cinc ans après. Dempuèi aquela carga, èran jos la siá jurisdiccion las diocèsis d’Albi, Besièrs, la meteissa Carcassona, Elna, Narbona e Rodés.
Un trabalh tròp estricte
Lèu atenguèt una reputacion d’inquisidor excessivament estricte, decidit a extirpar totalament l’eretgia catara qu’aviá atengut d‘enrasigar amb fòrça los decènnis anteriors al Lenguadòc. Ferrer èra conegut coma lo “martèl dels eretics”. Las siás tecnicas de repression religiosa e ideologica èran tan agressivas que los abitants de la vila de Narbona protestèron amb una insurreccion contra los sieus metòdes solament un an après.
La situacion venguèt fòrça complicada quand posteriorament dos fraires catolics, lo tanben dominican Guilhèm Arnaut e lo franciscan Estève de Sant Tibèri, foguèron assassinats a Avinhonet de Lauragués lo jorn de l’Ascension (28 de Mai de 1242) en condicions pas esclaridas. Lo grop de personas del tribunal inquisitorial èra format per dotze òmes, cinc monges e quatre servents, e segon foguèt explicat en las actas inquisitorialas posterioras, divèrses òmes dirigits per Pèire Rogièr de Mirapeis, que venián de la fortalesa catara de Montsegur, assassinèron los representants del tribunal catolic.
L’inquisidor Ferrer acusèt dirèctament d’aquelas doas mòrts al comte de Tolosa, Raimon VIIn, malgrat qu’existissián pas pròvas de l’implicacion del nòble occitan en aqueles assassinats. Lo motiu fondamental èra la passivitat del comte tolosenc per acabar amb la comunitat “eretica” que residissiá encara a la fortalesa de Montsegur. Ferrer aprofechèt la situacion e decidiguèt excomunicar lo comte Raimon, e las tensions entre la Glèisa Catolica e la noblesa occitana (totjorn suspècta per de simpatias amb las eretgias) tornèron a complicar las relacions entre lo poder religiós e lo politic en tèrras lengadocianas.
Solament entre lo mes de Decembre de 1242 e lo mes de Setembre de 1244, mai de sèt centas personas foguèron interrogadas pel tribunal eclesiastic inquisitorial, suspèctas de simpatizar amb lo Catarisme o de protegir “eretges”. Aquela enòrma repression atenguèt las siás tòcas, e las comunitats cataras amendriguèron considerablament lor preséncia al Lenguadòc.
Justament lo 16 de Març de 1244 aviá queigut la fortalesa de Montsegur (segurament la comunitat catara mai importanta al territòri lengadocian en aquel moment), e lo meteis inquisidor Ferrer interroguèc los paucs subrevivents dels longs meses de sètge e qu‘èran pas estats executats al lenhièr. D’aquela manièra, Ferrer atenguèt conéisser amb màger informacion l’existéncia d’autras possiblas comunitats “ereticas” amagadas que deviá atacar. L’an 1244 acabèt lo sieu mandat inquisitorial a Tolosa.
