LA CROSADA DELS VENECIANS (1122-1124)
CAM.- En 118 lo cosin dels rei Baldoin de Jerusalèm, Baldoin de Bourcq, foguèt nomenat nòu rei de Jerusalèm coma Baldoin IInd. Plan leù, en junh de 1119 los crosats patiguèron una òrra desfacha militara al prat batalhièr d’Ager Sanguinis, prèp de Sarmada. Malgrat que pendent la fin de l’an poguèron tornar a conquistar un pauc de territòri lor posicion venguèt plan flaca e demanèron d’ajuda al Papa Calixt IIIn. E lo Papa demanèt d’ajuda a Venècia.
Quora los crosats e los venecians foguèron d’acòrdi, lo papa los envièt la sieuna bandièra per los protegir e declarèt començada la crosada. Totes los crosats recebèron la bendicion e proteccion de la Glèisa, tanben lors familhas e proprietats.
Lo Dòge de Venècia, Domenje Miquel, lancèt la flòta veneciana a la mar amb mai de 120 vaissèls e 15.000 òmes. Èra lo 8 d’agost de 1122. Segon mai d’una fònt istorica, aquel seriá lo primièr còp que los crosats menèron amb eles de cavals.
E Venècia ataquèt Bizanci
Malgrat que l’Empèri Bizantin èra pas lor tòca, los venecians l’ataquèron aprés atacar e conquistar l’illa de Corfu. Del còp qu’aquò passava, Baldoin IIn de Jerusalèm èra arrestat pels egipcians en Kharput. Quora los venecians o sabèron, se dirigiguèron lèu vèrs la còsta palestina, ont arribèron en mai de 1123.
Quand los venecians i arribèron, foguèron informats de la preson de Baldoin IInd e amassèron la lor flòta e se n’anèron vèrs Ascalon, vèrs lo sud, per premanir una ataca als egipcians. Los venecians devessiguèron la flòta en doas parts, la primièra, pus flaca, e la segonda, mai endarrièr, mai fòrta.
Los egipcians ataquèron lèu la flòta veneciana pr’amor que cresián que la victòria seriá plan facila. Pasmens, lèu demorèron atacats per las doas parts de la flòta veneciana e perdèron la batalha navala. Mai de 4.000 egipcians foguèron aucits (tanben lor amiralh) e capturèron 19 vaissèls egipcians.
Aprés aquò far, los venecians comencèron lo sètge de Tir lo 15 de febrièr de 1124. Ambedóas armadas bastiguèron de torres de sètge e de maquinas per trincar los murs de la vila. Lèu los abitants de Tir patiguèron una granda famina. L’armada de Damasc assajèt de trincar lo sètge mas poguèt pas e de negociacions foguèron dubèrtas per balhar la vila en junh de 1124. Los que demorèssen conservarián lor vida, lor ostal e lors proprietats. Los que se n’anèssen, sonque conservarián la vida e pro. Tir foguèt conquistat lo 29 de junh de 1124. Segon los crosats, la vila èra estonanta mas i aviá pas pus de pan.
Quora Baldoin IInd de Jerusalèm foguèt liurat de la preson en 1125, foguèt d’acòrdi amb los privilegis comercials balhats als venecians sus Tir e tornèt a declarar la guèrra a Damasc e Alèp. Lo reialme de Jerusalèm venguèt grand coma jamai abans. Los venecians, en tot tornar, pilhèron las illas grègas bizantinas e Constantinòble poguèt res far. Tir tornariá pas a èsser conquistada pels mamelucs fins a l’an 1291.
