AL TORN DE DRACUL
Redaccion.- Es fenomenal veire un còp e autre als mèdia lo nom d’un dels senhors feudals mai importants de la Romania medievala cambiat per lo d’un autre. Se pòt comprene que los jornalistas poscan s’esganar, mas pas un còp aprés l’autre e aquò sens fin. Es çò que se debana quand vesèm nomentar Vlad Dracul coma Vlad l’Empalaire (tanben conegut coma Vlad Tepes), la figura istorica que donariá naissença a l’epòca victoriana al Comte Dracula pr’amor de sa set de sang.
En mai d’aquò, es sovent soslinhat que foguèt un senhor feudal (amb lo títol de Voivode) de Transilvània, un fach tanben marrit. Mas quand l’istòria medievala europèa e quora l’istòria del sègle XVen de Valaquia son pauc ponegudas pauc se pòt esperar dels mèdias d’uèi lo jorn. E aquò, malastrosament se passa sovent.
Vlad II, atanben conegut a Romania coma Vlad Dracul, foguèt lo segond Voivode de Valaquia amb aquel nom e visquèt demest los ans 1395 e 1447.E aquí cal remembrar que foguèt Prince de Valaquia e pas de Transilvània, un país que i aviá al nòrd d’aquest principat meridional d’Euròpa. En mai d’aquò, ne Vlad Dracul ne Vlad Tepes (un autre Vlad de Valaquia) demorèron jamai a Transilvània, un país que son voivode ne foguèt enemic declarat pendent la majoritat de la sieuna vida e que, fin finala, ordenariá la sieuna mòrt en 1447.
L’origina del nom Dracul
Per ansin, Vlad II Dracul, filh de Mircea I, voivode de Valaquia, foguèt voivode d’aqueste país demest los ans 1436 e 1442, e puèi entre 1443 e 1447. La majoritat de sa joenesa que la passèt a la cort de Segismund de Luxemburg, emperaire del Sant Empèri Roman Germanic, car n’èra vasal, a Ongria, e benlèu pr’aquò foguèt nomenat coma membre de l’Orden del Dragon en 1431 (e pr’amor d’açò auriá tanben lo nom popular de Dracul). Aquel foguèt un títol de noblesa que gaire monarcas de l’euròpa medievala recebèron, coma Alfons d’Aragon, e pr’aquò Vlad II ne podiá èsser fièr.
Vlad II foguèt enviat per Segismund de Luxemburg a Valaquia, ont poguèt se proclamar voivode e començar la lucha contra los otomans amb l’ajuda del reialme d’Ongria. Lo moment que dobtèt foguèt profechat per Joan Hunyadi, voivode de Transilvània, per l’atacar e envasir Valaquia, car tanben èra aligat d’Ongria.
Vlad II daissèt dos filhs, Vlad e Radu, a la còrt otomana coma ostatges abans de poder tornar èsser liure. Pendent la guèrra, son dobte a l’ora d’atacar un enemic tan poderós coma los otomans li costariá la vida durant la fin de la sieuna vida car Joan Hunyadi ordenèt, fin finala, de l’assassinar e coronar un autre voivode a Valaquia.
Foguèt aquel lo moment causit pel soltan otoman Mehmed II per enviar son filh Vlad tornarmai a Valaquia per se proclamar voivode e ganhar un nòu aligat. L’istòria se passèt pas cossí voliá Mehmed II pr’amor que Vlad III Dracula o Vlad Tepes (l’Empalaire) luchariá fins la fin de sa vida contra los otomans e o fariá d’un biais tras que crudèl. E aquò donariá naissença a l’origina del mite (Dracula vòl dire filh de Dracul), uèi conegut per totes a travèrs de Bram Stoker, que coneissiá pas res sus Vlad II o Vlad III, Valaquia o Transilvània o encara Dracul o Dracula. E que caliá o daissar, fin finala, clar.
