E UN REI IRLANDÉS CONQUISTÈT YORK
CAM.- Benlèu se poiriá pas dire un irlandés vertadièr pr’amor que foguèt un viking d’Irlanda e totjorn luchèt contra los reis locals d’aquela illa fins que venguèt rei de York, Northumbria e l’illa de Mann, ara fa 1100 annadas. Foguèt Ragnall ua Ímair, e foguèt lo primièr rei d’aquela part d’Anglatèrra d’origina irlandesa vikinga, maugrat que solament doas annadas apuèi, en 921, moriguèt ,en tot laissar lo reialme a un autre viking irlandés.
La conquista d’aquel reialme anglés per de vikings d’origina irlandesa venguèt lèu aprés la pèrda de Dublin en 902 dins la guèrra que los irlandeses desvolopèron contra los vikings e fins l’annada 917. A mai, foguèt consequéncia dirècta de la tornada d’una flòta vikinga dirigida per Ragnall ua Ímair (Rögnvaldr en ancian norvegian) e son aligat Sitric Cáech, ambedos nascuts en Irlanda. La capitada vikinga sus las fòrças localas entraïnèt la coronacion de Cáech coma nòu rei de Dublin e la marcha de Ragnall vèrs Escòcia meses apuèi. Un fach que menariá a la coronacion d’aqueste coma rei de York en 919.
Dins la complexitat del periòde los cercaires estudièron pendent d’annadas divèrsas fònts coma las sagas norvegianas o los annals irlandeses (considerats per la majoritat de cercaires coma las fònts pus precisas). A mai, l’aparicion de Ragnall en York, un viking d’origina irlandesa, arribat a Irlanda e que conquistèt divèrses territòris, atanben es considerada coma cèrta en d’autras fònts , coma la Cronica Anglosaxona de l’epòca.
Una batalha pas decisiva
Segon aquelas fònts Ragnall ua Ímair e sos aligats vikings irlandeses desbarquèron en territòri escocés per luchar contra Constantin mac Áeda, rei del país, en 918 e qu’aviá coma aligat Ealdred I de Bamborg. Lo libre Annals de l’Ulster confirma, amassa amb l’Istòria de Sant Cutbèrt, que los vikings aguèron fòrça angleses amb eles e que se desseparèron en quatre colomnas pendent la batalha de Corbridge.
Los escoceses destrusiguèron tres colomnas mas foguèron apuèi atacats per la quatrena colomna vikinga. Aquesta èra demorada darrièr un puèg e foguèt la qu’èra dirigida per Ragnall. Maugrat l’ataca los escoceses pogueren fugir sens cap pèrda granda d’òmes. Apuèi, lo rei escocés e Ragnall decidiguèron far la patz. Mens d’una annada apuèi, en 919, Ragnall arribèt amb son armada a York e se coronèt rei. Maugrat aquò, la vila de Bamborg e Strachclyde decidiguèron demorar jos soberania anglesa e pas dins lo nòu reialme de Ragnall.
Aprés lo truc militar Ragnall poguèt pas alendar gaire pr’amor qu’un grop de vikings crestians faguèron un pache amb Aethelflaed, Senhora de Mercia, per lo tuar e la reconéisser coma sobeirana: aquela conspiracion solament poguèt èsser empachada meses apuèi pr’amor de la mòrt de la senhora anglesa.
La conquista de York, Northumbria e Mann per Ragnall, un viking irlandés, poguèt pas, totun, demorar gaire. En 921 moriguèt e son amic e aligat, lo rei Sitric de Dublin, laissèt son tron per sauvar lo nòu reialme irlandés del nòrd de la conquista pels anglosaxons. Foguèt benlèu lo solet còp dins l’istòria anglesa que un de sos territòris demorèt conquistat per d’irlandeses (maugrat que tanben vikings). Un fach que benlèu cal remembrar.
