D’ANECDÒTAS REIALAS

Christian Andreu.- “Sòi responsable de tot çò que fasi sonque davant Dieu. Totun, lo mieu pòble es tan pur e onorable que vòli tanben demorar responsable davant eles ». Amb aquelas paraulas, Ricard Ier, duc d’Aquitània e rei d’Anglatèrra a mai d’autres títols (1157-1199) demostrèt èsser un sobeiran tras que particular. E tota la sieuna vida es encara una amassada de prètzfaches curioses al còp que plan desconeguts.

Ricard Ier, tanben conegut amb l’escaisnom de Còr de Leon, provoquèt la naissença de plusors legendas ja pendent la sieuna pròpria vida. Luchèt coma rebèl contra lo sieu paire, lo rei Enric IInd, se n’anèt a la crosada, e jamai parlet una paraula d’anglo-normand malgrat èsser rei dels angleses – la causa dirècta foguèt, benlèu, aver una maire occitana, Alienòr d’Aquitània, que benlèu considerava aquela lenga una lenga de salvatges-.

La sieuna biografia es plena d’anecdòtas e faches curioses. Dempuèi la sieuna naissença fins a la sieuna mòrt. E fòrça d’aquelas son plan susprenentas, gaireben 900 ans après. Nasquèt en 1157 al castèl de Le Mans (lo luòc es pas segur segon cèrts istorians), e venguèt Duc d’Aquitània – a l’epòca un ducat màger que tota França – en 1168. En 1172 venguèt Comte de Peitieus e, fin finala, en 1189, venguèt rei dels angleses, comte de Normandia e tanben comte d’Anjou e de Maine.

Om pòt arribar a dire que foguèt pas un bon filh. Aumens per rapòrt a son paire, lo rei Enric IInd. 24.  Revoltat amb los sieus fraires en 1173 contra lo rei, encara foguèt perdonat pel monarca anglés. Mas aquò foguèt pas la fin de la lucha familhala. Encara puèi venguèt aliat del rei de França e s’arrestèt pas fins qu’Enric IInd lo declarèt coma pròche rei. Après aquò far lo rei anglés moriguèt, benlèu de tristesa.

 Un rei partejat

Quand moriguèt Ricard Ier demandèt que divèrsas parts del sieu cos foguèssen sepelidas en desparièrs luòcs del reialme ; lo cos foguèt sepelit a l’abadiá de Fontebraud, lo còr foguèt enviat a la catedral de Roan, e las sieunas entralhas foguèron enviadas al Lemosin, la region pus aimada pel monarca.

Uèi encara l’escut anglés a tres leons. Lo primièr es del temps del Ricard 1er, que puèi venguèron dos e mai tard tres. En mai d’aquò declarèt cavalièr al sieu cosinièr pr’amor de la qualitat del sieu manjar. D’efièch lo cosinièr foguèt nomentat Cavalièr del Fèu de de la Cosina dels Comtes de Peitieus.

Tanben foguèt conegut coma lo Bon Rei Ricard pendent la siá vida. Uèi los cercaires creson qu’aquel escaisnom foguèt la resulta d’una campanha començada per la sieuna maire, Alienòr d’Aquitània, per demanar de sòus per lo liberar de la preson del Duc d’Austria, car venguèt presonièr del duc quand assajava de crosar lo sieu territòri – èran enemics dempuèi la crosada-.

Quand foguèt coronat rei en Westminster, enebiguèt a tota femna e josieu de participar en la cerimònia Aquò provoquèt d’atacas a la populacion josieva pertot e calguèt una òrdre reiala per arrestar aquel movement popular. Sonque après considerar que i aviá una patz vertadièra en Anglatèrra poguèt se n’anara a Jerusalem per la liberar (o aumens o assajar).

Segon mai d’una descripcion de l’epòca foguèt un òme plan naut – 1,95 cm de nautor -, plan polit, amb lo cabèl ròi e blond, d’uèlhs clars e pèl tanben plan blanca. Pasmens, la sciéncia poguèt jamai aquò confirmar pr’amor que lo cos demorèt perdut fa sègles.

Quora arribèt davant de Jerusalem amb la sieuna armada, o faguèt dos còps, e lo darrièr demorèt a sonque qualcunes quilomètres de la vila. Justament alavetz venguèt enemic del rei de França, son aliat, del Duc d’Austria, e encara d’autres nòbles europèus e calguèt desbrembrar la campanha e daissar endarrièr Jerusalem per tornar, lèu lèu, al sieu Reialme.

Malgrat tot aquò, arribèt a un acòrdi amb Saladin, lo cap de l’armada islamica. Signèron una patz que deuriá demorar tres annadas. E los peregrins crestians poguèron arribar fins a Jerusalem sens cap problèma. Pas cap rei crestian aviá aquò pogut far. Benlèu poguèt pas conquistar la vila santa, mas la resulta de la siá campanha al Pròche Orient foguèt pas tan marrida.

La resulta de la batalha d’Arsuf entraïnèt la reconeissença internacionala que Ricard Còr de Leon èra un geni militar. E aquò foguèt tanben un prètzfach que fòrça nòbles europèus aimèron brica. Aicí comencèt a créisser mai e mai la legenda sul rei anglés. Quand los sieuna sòrre Joana foguèt enviada a preson en Sicília per Tancred de Lecce Ricard signèt un tracta amb lo primièr e li balhèt tot çò que demanava a mai de lo reconéisser coma rei de l’illa. Val pas dire qu’aquò foguèt brica aimat pels alemands per de rasons istoricas nimai pel sieu fraire Joan. Aquò demòstra que foguèt aimat pas per totes, cossí se debana uèi amb de monarcas del sègle XXIen.

Quand maridèt Berengaria de Navarra en 1191, la reina venguèt la soleta reina anglesa que jamai foguèt en sòl anglés. Totun, uèi òm trapèt d’espròvas que i anèt, almens, un còp, mas après la mòrt de Ricard.

La revòlta contra lo sieu paire, lo rei Enric IInd, provoquèt una resulta òrra : per punir Ricard, Enric IInd envièt Alienòr d’Aquitània a la preson, ont i demorèt fins a la mòrt del rei. Sonque aital podiá lo rei Enric IInd èsser segur que Ricard tornariá pas a se revoltar.

Ricard aguèt pas jamai cap filh. E lo sieu fraire Joan (sens Tèrra) foguèt lo nòu rei quand el moriguèt. Maridèt amb Berengaria de Navarra mas aguèt pas de filhs. Segon semblava, lo sieu interés per las femnas èra plan superficial. Aquò menèt qualcunes cercaires a pensar que foguèt omosexual o bisexual. Mas aquò foguèt jamai demostrat.

Segon mai d’un istorian, Ricard Còr de Leon jamai parlèt anglés, malgrat èsser rei d’Anglatèrra. Aquò seriá rasonable après se confirmar que sonque demorèt aperaquí sièis meses en aquel país al long de tot lo sieu regnat. Quora moriguèt amb sonque 41 ans pr’amor de la sageta d’un soldat del castèl de Chasluç en 1199, lo pòble comencèt a cridar pertot : lo rei es mòrt, lo rei es mòrt. Los darrièrs moments de la siá vida foguèron al costat de sa maire Alienòr.

Totun, abans de morir, Ricard perdonèt lo soldat que confessèt qu’aviá atacat lo Duc d’Aquitània pr’amor qu’aviá aucit los sieus parents. Encara li donèt de soùs. Mas un capitani de l’armada de Ricard, après la sieuna mòrt, Mercadier, auciguèt lo jove soldat malgrat çò que li demanèt Alienòr, la reina maire.

Lo castèl de Chasluç, ont moriguèt Ricard Còr de Leon, foguèt declarat en venda en 2018 per 1.100.000 euros. Lo castèl a 14 cambras e al torn, un paisatge estonant. Pasmens, benlèu per la pandemia o per d’autras rasons, lo castèl ont moriguèt un dels màgers reis medievals europèus, Ricard Còr de Leon, foguèt pas vendut, e encara cerca un nòu proprietari.

 

La Redaccion