BOÈMIA DINS L’ESFÈRA GERMANICA
Michal Čukan.- Amb la desintegracion de la Granda Moràvia, que se passèt pendent la primièra decada del sègle X, lo comtat de Boèmia demorèt expausat a d’incursions ongresas dempuèi orient. Al sud, i aviá dos grandas partidas de territòri bavarés que patissián encara pr’amor de la pression dels cavalièrs ongreses, dins çò que seriá la darrièra fasa de las grandas migracions barbaras en Euròpa.
La politica de s’aprochar politicament a Saxònia e Bavièra èra indispensabla per la supervivéncia del pichon estat d’Spytihinev, Comte de Boèmia, primièr filh de Borivoj, de la dinastia Premysl. Fins la siá mòrt, en l’an 915, refortiguèt la posicion de la glèsia catolica al país, en començant lo bastiment de divèrsas glèsias, sustot en Praga, centre de son poder. Spytihnev foguèt succedit per son fraire Bratislau qu’atanben contunhèt l’òbra evangelizadora d’aquel amb lo bastiment del temple dedicat a San Jordi al castèl de Praga d’aperaquí l’an 916. Pendent son reialme los boèmis refusèron plusors atacas dels ongreses e lo comtat resistiguèt.
Apuèi la mòrt de Blatislau en l’an 921, i aviá en Boèmia doas femnas per dirigir temporalament l’estat pr’amor qu’ambedos filhs de Bratislau – Venceslav e Boleslav – avián pas encara la majoritat d’edat. D’un costat Ludmila, veusa de Borivoj, e de l’autre, Drahomira, veusa de Bratislau.
Un assassinat dins la còrt
Las tensions entre las doas femnas finiguèron violentament amb l’assassinat de Ludmila per dos mercenaris vikings, enviats per Drahomira .Mas pauc après, en 922, Venceslau montèt al tròn boèmi e lèu comencèron de melhorar las relacions amb Saxònia, ont la dinastia d’ailà ganhava cada còp mas poder entre los pichons estats germanics de la partida imperiala franca oriental. Lo comte saxon Enric recebiá un tribut annadièr pagat amb de buòus e d’argent. Dins Boèmia, Venceslau poguèt vèncer Radslav, comte de Kourim, que disputava la supremacia de la dinastia dels Premysls sus l’ensems de las tribús boèmias.
Lo reialme de Venceslau foguèt pas long, pr’amor qu’en 935 finiguèt per sa mòrt violenta, a causa d’una conspiracion de son fraire, que voliá una Boèmia luenhana de l’influéncia saxona. L’assassinat de Venceslau li donèt un caractèr de martir e, segon la tradicion populara chèca, sa vida foguèt apuèi plena de mniracles, coma lo dels angels que i aviá totjorn prep d’el. Caliá doncas autrejar respècte als divèrses episòdis de sa vida. Tanben comencèt lo bastiment de la glèisa dedicada a Sant Vitus.
En arribar al tròn de Boèmia, Boleslau, que seriá conegut coma Boleslau l lo Crusèl, començèt una sèria de conflictes armats amb Oton I. Lo filh d’Enric, mas foguèron d’esfòrces inútils pr’amor qu’a la fin acceptèt l’autoritat saxona sus son estat. A l’epòca, lo nòu duc de Saxònia consolidèt las divèrsas partidas de l’Empèri Franc Oriental, pauc a cha pauc, en tot las convertir en çò que seriá lo Sant Empèri Roman Germanic apuèi l’an 962, e sa coronacion en Roma. Mas abans calguèt arrestar las envasions ongresas que contunhavan de metre en perilh l’orient germanic.
La victòria de Lechfeld
La desfacha dels ongreses en Lechfeld en l’an 955 finiguèt aquelas atacas e Boleslau de Boèmia i participèt amb pas mens d’un milièr de sons melhors cavalièrs. Volguèt aital participar en la batalha, pr’amor que voliá demostrar son vassalatge al rei germanic a mai d’annexar çò que demorava de Moràvia. D’efièch, los boèmis poguèren recuperar divèrsas partidas moravas que sonque mièg sègle abans èran encara independentas. L’espandiment de Boleslau arribèt fins a l’Eslovaquia actuala e encara la Polonha pus meridionala, mas lo domèni boèmi sus aquelas regions durèt brica. Boleslau preferiguèt la via diplomatica e, per ansin, maridèt sa filha Doubrava amb lo comte polonés Miesko, de la dinastia Piast, en 965.
Pendent los darrièrs ans de la vida de Boleslau I lo rei agrandiguèt las fortificacions dins son comtat e ordenèt bastir lo primièr monastèri benedictin en territòri boèmi. E, segon un testimòni positiu d’Ibrahim Ibn Yakub, mercadièr e viatgèr de Tortosa, la vila de Fraga (en referéncia a Praga) en Buima (Boèmia) èra “la vila pus rica, pas sonque en vitalhas, mas tanben en tota sòrta de mercaderiás, e èra bastida amb de pèira coma la vila mas estonanta del nòrd” qu’aviá visitat. Sens confirmar se aquelas paraulas èran cèrtas o pas, çò qu’es vertat es qu’aquò se passèt mercés a Boleslau I.
Amb Boleslau I Boèmia venguèt un comtat amb personalitat pròpria e amb pro poder per èsser respectat dins lo mond germanic e eslau oriental. Amb son filh, Boleslau II, en 972, demorèt un estat relativament grand amb de reconeissença internacionala, maugrat lo jo imperial germanic. Una pròva d’aquò foguèt la creacion, una annada apuèi, de la primièra província eclesiastica independenta que cobrissiá pas sonque Boèmia mas atanplan plusors partidas de la Polònha d’uèi lo jorn.
