LA CROSADA CONTRA CATALONHA
Christian Andreu.- L’an 1282 lo Reialme d’Aragon aguèt un problèma internacional grèu. Lo sieu rei, Pèire II, decidiguèt conquistar l’illa de Sicília e aquò foguèt brica aimat pel Papa e lo rei de França. Apuèi demandar la creacion d’una crosada internacionala contra Catalonha, pus de 1000.000 crosats s’amassèron en Tolosa per traversar los Pirenèus e conquerir lo país catalan, ara autrejat pel Papa a un dels filhs de Felip III, sobeiran francés. Catalonha podiá aital patir lo quite astre qu’Occitània en 1209, quand foguèt desseparada de l’estat catalan. Totun, la creacion d’una armada e l’ataca de la flòta catalana al còp sauvèron “in extremis” lo destin d’aquel estat medieval europèu, que demorariá encara politicament indenpendent fins 1714.
Tot comencèt lo 31 de març de 1282, quora lo pòble sicilian se revoltèt contra l’armada dels Anjou en aquela illa. Lèu, totes los franceses que i aviá a l’illa foguèron assassinats. Mas caliá ara cercar un rei, çò es aufrir l’illa a qualqu’un pr’amor que, se non, i auriá pas jamai cap reconeissença internacionala. Mas qual podiá èsser lo nòu rei de Sicilia ?
Lo 6 de Junh lo rei catalan Pèire II, filh de Jacme I, daissava Port Fangós amb una flòta catalana qu’aviá coma tòca la conquista d’Africa. Pr’aquò se dirigiguèt dirèctament a Tunisia e ailà, a la vila d’Alcolh, i trapèt una delegacion de sicilians que l’acceptavan coma nòu rei se jurava los dreches tradicionals de l’illa. Caliá pasmens luchar en una longa guèrra contra los Anjou franceses.
La flòta catalana de Pèire II e una pichoneta armada catalana desbarquèt en Trapena lo 30 d’agost e amb l’ajuda de la populacion siciliana poguèt conquerir Messina lo 2 d’octobre. Una flòta provençala foguèt enviada pels Anjou per arrestar la marcha dels catalans mas finiguèt en desfacha prèp de Nicotera l’11 d’octobre. Lo domeni de la flòta catalana començava d’èsser total.
L’excomunicacion papala
La Papa Martin IV (Simon de Brie), aliat de Carles d’Anjou, aufriguèt Sicília e encara tot Aragon a un filh de Felip III de França. Caliá ara amassar una crosada per traversar los Pirenèus e envasir Catalonha. Un còp conquistada Barcelona èra segur que tot lo país tombariá, mas las causas marchèron pas aital.
Pus de 100.000 crosats traversèron los Pirenèus dempuèi Tolosa e se dirigiguèron vèrs Girona. Ailà, lo rei Pèire II aviá gropat una armada d’urgéncia (pr’amor que la majoritat èra a Sicília) per los afrontar. Maugrat que la vila tombèt, l’aparicion de la pèsta tre occitans e franceses obliguèt l’armada crosada se n’anar tornarmai vèrs Occitània. Ailà foguèron perseguits totjorn e quand traversavan las montanhas i moriguèt lo pròpri rei dels franceses, Felip III, de malautiá.
Al còp, la flòta catalana daissèt Sicília e se dirigiguèt vèrs Catalonha ont afrontèt una flòta provençala prèp de las Illas Formigas. Sens rei en França, sens rei en Sicília (Carles d’Anjou moriguèt tanben durant la guèrra) e son filh Carles II èra dins una preson catalana, la crosada finiguèt lèu e Catalonha poguèt se sauvar. Ça que la, la guèrra per Sicília contunhèt encara fins 1287 quora una autra flòta catalana venquèt tornarmai los Anjou prèp de Nàpols.
Catalonha foguèt pas envasida per cap crosada e, a mai, conquistèt pendent aquela guèrra, Malta, Gerba e Sicília. E contunhèt pas en Calàbria pr’amor que lo problèma seriá vengut encara pus grand amb una guèrra dirècta contra lo Papat. Mas çò que la còrt de París faguèt amb Occitània en 1209 foguèt pas possible amb Catalonha pr’amor, benlèu, qu’aquesta aviá una flòta que los occitans aguèron jamai ?
