LA VIDA JORNALIÈRA D’UN TEMPLIÈR

Francesc Sangar.- La vida jornalièra dels cavalièrs templièrs èra establida amb una disciplina fòrça rigida e austèra a las comandariás, qu’èra solament modificada quand anavan a batalhar. Tres èran las activitats basicas que realizavan pendent la siá jornada, qu’èran pregar, aver preparats lors objèctes de guèrra e manjar, e aquelas tres accions èran repetidas pendent lo jorn en divèrsas escasenças.

E desbrembam pas que los cavalièrs templièrs èran soldats mas èran tanben de monges, e en aquela facieta èran obligats a pregar en divèrses moments del jorn. Èran sèt còps abitualament pendent la jornada quand los cavalièrs templièrs se retiravan a la capèla per pregar, qu’èran Matinas (a doas oras de la matinada), l’Ora Prima (a sèt oras del matin), l’Ora Tresena (a nòu oras), l’Ora Sièisena (a dotze oras del miègjorn), l’Ora Novena (a cinc oras de la serada), las Vèspras (a nòu oras del ser), e las Completas per acabar la jornada (a nòu oras de la nuèch). A doas oras del miègjorn los fraires templièrs pregavan en donant mercés a la capèla de la comandariá.

Aqueles oraris podián èsser modificats segon l’estacion de l’an, s’avançavan pendent l’estiu e endarrieiravan pendent l’ivèrn. Los oraris èran pas tròp desparièrs d’un monastèri exclusivament religiós. Revisar l’equipa militara èra considerat un trabalh de granda importància, per qué los cavalièrs templièrs foguèsson preparats se devián partir a la guèrra immediatament. La revision s’efectuava tres còps cada jorn, après pregar Maitines, l’Ora Prima e las Completas.

Los manjars se repartissián en doas escasenças, a una ora del miègjorn e a uèch oras del ser. E los cavalièrs dispausavan tanben coma temps liure per efectuar d’autras activitats, de las oras qu’èran pas ocupadas per las tres activitats principalas.

Tota la vida jornalièra èra realizada amb un grand silenci, e mai que los cavalièrs templièrs avián pas lo dever del silenci coma en autras comunitats religiosas. Podián solament parlar quand èra estrictament necessari, e totjorn amb una tonalitat de votz bassa per pas shordar als autres fraires templièrs. En qualques escasenças, avèm constància de l’utilizacion de signes amb las mans per se comunicar per evitar l’utilizacion de la paraula.

Sens brica de temps liure

E qué fasián pendent lo sieu temps liure, que tanpauc èra excessiu? A activitats que poguèsse pas èsser ligadas al divertiment. Èra pas permés rire ni manténer de convèrsas trivialas o agradiuas. Podián solament efectuar d’activitats que poguèsson pas èsser consideradas coma divertidas, perque aquelas darrièras podián ajudar als cavalièrs templièrs a abandonar los sieus objectius religioses. La serositat e l’umilitat devián èsser presentas en totas las accions dels cavalièrs templièrs.

Los cavalièrs d’òrdres militaras qu’èran pas monges podián gaudir de divertiments “terrenals”, qu’èran enebits per cavalièrs monges coma los Templièrs. S’observam la siá vida quotidiana a las siás comandariás, podèm observar qu’èra pas tròp desparièra d’un autre monastèri crestian, amb la diferéncia de la preparacion militar.

E de quines requisits èran demandats per venir un cavalièr templièr? Èran fòrça estrictas las condicions, e se basavan en provenir d’una familha de la noblesa, aver mai de dètz-e-uèch ans, acceptar totas las nòrmas dels Templièrs e aprovar un periòde de pròva. Quand lo candidat èra acceptat, deviá abandonar tota la siá anteriora vida e pas daissar pendent cap afar anterior. Podián pas èsser maridats, ni èsser estat nomenats sacerdòts, ni èsser membre de qualque autra organizacion religiosa o militara, ni aver de deutes pendents de pagament. Podèm parlar d’un abandon total de la siá vida anteriora. E mai se nos pòsca semblar fòrça rigidas las condicions d’accès, èran pas tròp desparièras de las nòrmas d’autras comunitats religiosas e militaras de l’epòca medievala.