L’AFRICA DEL SUD MEDIEVALA
La cresença generala, sustot demest los occidentals, que l’edat medievala es una epòca que cal restacar totjorn amb de cavalièrs europèus e castèls es una (encara) marrida idèa. La tòca de Medievalòc, coma revista que vòl far difusion d’aquela epòca amb una coneissença istorica prigonda, tanben seriá la de confirmar l’existéncia d’un autre tipe de cultura medievala diferenta en d’autres luòcs de la planeta. Lo reialme de Mapungubue ne seriá un e la region l’Africa del Sud medievala.
Per ansin, cal soslinhar que Mapungubue foguèt un estat medieval que se desvolopèt entre las annadas 1075 e 1220 aprés lo Jèsus Crist entre los flumes Shashe e Limpopo, al sud de çò que seriá puèi la cultura del Grand Zimbabwe. Aital, e fòrça temps abans, Mapungubue poiriá plan èsser classat coma un dels primièrs estats medievals d’Africa del Sud e tanben un dels pus importants d’aquela region africana.
La capitala de Mapungubue aguèt lo quite nom que lo reialme, un nom que voliá dire Lo Puègs dels Chacals. Quand comencèt la decadéncia generalizada d’aquel reialme que donèt luòc a la naissença del reialme de Zimbabwe, la populacion de la capitala aviá prèp de 5000 personas, çò que, per l’Africa de l’epòca, voliá dire una capitala urbana plan desvolopada.
Uèi lo jorn la majoritat de la coneissença scientifica que i a sul reialme de Mapungubue ven del trabalh fach per diferents arqueològs dempèi l’an 1937 quand foguèt descobèrta la capitala d’aquel reialme. La populacion de Mapungubue seriá estada formada per divèrsas etnias dont los Bukalanga, los Kalanga, los Nambya e los Vha Venda. Segon semblariá, aquelas tribús crosèron abans del sègle XI lo flume Limpopo e i bastiguèron aquela capitala. En l’an 1075 e mercés benlèu al comèrci d’aur, lo capluòc del reialme èra ja una realitat e lo rei viviá al Puèg de Mapungubue.
Una societat de classas
Fouché, un dels primièrs arqueològs que trabalhèt en 1937 en aquel siti arqueologic foguèt un dels primièrs que confirmèt que Mapungubue voliá dire Puèg dels Chacals o Luòc de Chacals. Ma segon divèrsas populacions actualas que demòran uèi lo jorn a la region aquel nom vòl dire tanben Luòc de Sapiéncia o encara Luòc ont la Pèira ven Liquida. Cossí que siá, uèi es conegut que i aviá un puèg reial e al torn d’aquel una muralha de pèira e puèi una vila desseparada en tres classas socialas e al torn d’aquela un mur de fusta.
Aquela societat auriá coma tòca la familha e per poder subreviure o fasiá amb l’ajuda de l’agricultura. Los dirigents, e mai encara lo rei, que demorava desseparat de las reinas, vivián tanben desseparats del pòble comun. Sonque qualqu’unas de las bastidas trapadas arqueologicament poguèron èsser classadas dont los barrats o kraals ont i aviá l’elevatge. Mas fòrça autras bastidas demòran encara uèi un mistèri pr’amor qu’es pas coneguda lor foncion sociala.
Malurosament pas gaire mai es conegut d’aquel reialme medieval d’Africa del Sud. Lo siti arqueologic es uèi barrat al public e los libres d’istòria medievala ne parlan brica. Divèrsas tòmbas de la capitala balhèron fins a 11 individús de l’epòca que demoravan sepelidas amb d’aur. Un estudi genetic demostrèt qu’avián d’ancessors San e que qualqu’unes d’aqueles podián èsser plan los ancians reis del reialme de Mopungubue. La descobèrta se debanèt en 2003 e puèi, en 2007, e pr’amor de rasons politicas e socialas, los antics reis de Mapungubue foguèron tornats a sepelir dins una cerimònia publica que los abitants de la region mercegèron plan al Govèrn d’Africa del Sud. En 2003 lo siti arqueologic tanben foguèt classat coma Patrimòni Mondial de l’Umanitat.
