LO TRACTAT DE MEAUX

Christian Andreu.- Malgrat la guèrra de conquista totala qu’entraïnèt la crosada contra Occitània de 1209, los occitans foguèron fièrs e causiguèron la resisténcia. Per aquò en 1216 comencèt una nòva guèrra de liberacion d’aquel país. Aquel an, Raimond VI, Comte de Tolosa, desbarquèt en Marselha e comencèt çò que seriá la reconquista de totas las tèrras occitanas ocupadas pels crosats.

Simón de Monfòrt moriguèt lèu al setge de Tolosa. En 1221 Occitània tota demorava gaireben liberada e l’status quo politic tornèt a èsser parièr al de 1209. Los franceses vegèron que podien pas ganhar militarament los occitans e demandèron tornarmai d’ajuda a la Glèisa. Per ansin, lo papa Onori III escomengèt lo vielh comte de Tolosa en 1225.

Segon París caliá finir aquela tras que longa guèrra e o far lèu. Segon la Glèisa calia finit amb los erètges d’un biais definitiu. Pasmens, lo filh de Simon de Monfòrt renoncièt als dreches qu’aviá sus lo comtat mondin. Encara en 1229 lo legat papal creèt un acord de patz que serià escrich lèu lèu. Lo Comte de Tolosa, l’eròi d’Occitània, aguèt pas cap autra causida. E li calguèt signar.

Aquel tractat seriá puèi conegut coma lo Tractat de Meaux e auriá una grana consequéncia per l’istòria europèa medievala. D’efièch entraïnèt la desaparicion de l’independéncia politica dels occitans, qu’encara avián coma sobeiran al rei de França mas tanben al rei d’Aragon.

De clausulas tras qu’importantas

Lo tractat, signat per Blanca de Castilha, maire e regenta de qui seriá Loís IX, la Glèisa e lo Comte de Tolosa Raimond VI, aviá 22 clausulas dont doas que n’aguèron una importància gigantassa pel futur d’Occitània, mas tanben per d’autres païses vesins, coma la Corona d’Aragon.

Per ansin, la clausula numèro 12 afirmava que “la filha de Raymond VII serà liurada al rei, que poirà la maridar amb un dels sieus filhs”. La numèro 13 confirmava qu’aprés”la mòrt del Comte de Tolosa, aquela serà liurada pel fraire del rei e, se aquel moriguèsse sens filhs, lo domeni tornaria a la Corona de França sens que cap eiretièr del comte Raymond VII posca reclamar cap drech sus aquel territori”.

A mai d’aquò, Raimond VI perdèt Carcassona, Bèucaire e Provença (que venguèt territori papal), a mai de Gard, Erau, Droma, Valclusa e Aude. Sa filha Joana foguèt maridada amb Anfós de Peitieus, fraire de Loís IX e totas las muralhas de Tolosa e 30 autres castèls deguèron èsser destruchas per arrestar futures revòltas occitanas.

Raimon VII moriguèt en 1249 en tot èsser encara lo Comte de Tolosa. Totun, Anfós de Peitieus moriguèt sens filhs en 1271 e lo grand comtat occitan medieval independent de Tolosa venguèt partida del Reialme de França aquela an. La Provença tolosana auriá un pauc mai d’astre car venguèt territòri papal en 1274 e sonque seriá francesa en 1797. Lo Tractat de Meaux serià doncas un dels pus importants tractats europeus medievals ( e gaire conegut), car finiriá amb la libertat politica d’un poble aprés cinc sègles d’independéncia politica.