ARLE (508), LA REVENJA DELS GÒTS
Christian Andreu.- Aprés la desfacha de Vouillé de 507 los visigòts fugiguèron, sens pressa mas sens retard, vèrs lo sud occitan. Los francs de Clodovèu conquistan, pauc a cha pauc, totas las vilas e ciutats occitanas. Es alavetz quand los aligats dels francs, los burgondis, assajan de conquistar Provença e trapar una sortida a la mar pel sieu reialme.
La vila d’Arle es una ciutat romana amb de muralhas estonantas e una fòrta garnison visigòta e quand los burgondis i arriban, las pòrtas de la vila demòran barradas. Arle es un nuclèu tras qu’important pel comèrci mediterranèu e un bastion que contraròtla encara las relacions maritimas amb de territòris mai al nòrd.
Los visigòts, aprés la mòrt d’alaric II, son rei, pòdon pas res defensar mai al nòrd dels Pirenèus. Provença, mas tanben Septimània, son en dangièr. Res s’i pòt far. Sonque fugir a l’autre costat dels Pirenèus e ailà assajar d’amassar una nòva armada visigòta e cercar de resistir los francs fins la fin.
En aquel moment, lo rei del país vesin, Teodoric, rei dels ostrogòts, ja aviá assajat d’amassar una armada per ajudar son aliat cultural visigòt. Lo rei dels ostrogòts, pasmens, poguèt pas intervenir fins mai tard. Mai a l’èst, l’Empèri Roman d’Orient assajava de tornar conquistar Itàlia. E la siá pròpria subrevivéncia èra en jòc.
Una resisténcia fièra
En Arle i demòra una majoritat de galloromans, amassa amb de visigòts, josieus, pagans e crestians arrians e catolics. Dempuèi la casuda de Roma en 476, es una vila que forma part del reialme visigòt. Abans de la guèrra que i aguèt entre francs e visigòts e que menèt a Vouillè en 507, los francs mas atanben los burgondis assagèron de la conquistar mai d’un còp. Aquò se passèt en 499 (segon l’istorian Baratier) e encara en 501 (segon Favrod). Mas capitèron pas a l’ora de la conquistar.
La fugida massiua de l’armada mas tanplan de bona part de la populacion visigòta vèrs lo sud aprés Vouillé dubrirà una nòva escasença als francs mas tanben als burgondis a l’ora d’assajar de conquistar la còsta occitana mediterranèa. Per aquò, pendent la fin d’agost o benlèu lo mes de setembre e, en tot tornar de Septimània, una fòrta armada de burgondis, amb una giganta preséncia de cavalariá franca, arribèt davant los murs d’Arle per la conquistar.
Lo setge serà long. D’efièch, tras que long, car demorarà fins a l’an 508. La populacion de la ciutat, malgrat la guèrra, los diferents assauts de burgondis e francs e la fam, resistirà d’un biais fièr. Òm pòt pas dire se aquò es pr’amor de l’amistat amb los gòts. Benlèu lo fach de daissar en patz las costumas romanas quora tombèt en mans dels visigòts quaranta annadas abans, auriá quicòm a veire.
Los abitants d’Arle, totun, foguèron avisats aprés Vouillé e cerquèron noiridura per tota la region e l’amassèron dins los murs de la vila pauc abans de l’arribada de burgundis e francs. La decision de la populacion es resistir e esperar d’ajuda, que sonque pòt arribar de l’èst, de la peninsula italiana jos contraròtle ostrogòt, car las notícias de la retirada e abandonament visigòt de la còsta septimana e provençala son brica bonas.
Malgrat tot aquò, la fam començarà a s’espandir dins la vila: lo setge es tras que long e començan a créisser de voses que conselhan de dubrir las pòrtas de la vila. L’evesque catolic Cesari, d’origina burgondia, es una d’aquelas. Mas la decision cambiarà quand òm coneis qu’una armada gigantassa ostrogòta començava a arribar a Provença pendent lo començament de l’estiu de l’an 508.
D’efièch, e segon d’estudis recents, aquela armada auriá començat a marchar vèrs Provença, fin finala, lo 24 de junh, dirigida pel general Iba. Quand se debanarà lor arribada a Arle, se produirà una granda batalha que permetrà los ostrogòts se venjar del chaple dels sieus fraires visigòts en Vouillé l’annada abans.
Los ostrogòts ataquèron pel nòrd la vila, ont i aviá la part mai granda de l’armada dels burgondis mas tanben los francs. Quand se coneguèt aquò, francs e burgondis decidiguèron finir lo setge e fugir. Foguèt alavetz quand los gòts faguèron un òrre chaple amb los francs e burgondis (segon l’istorian Klingshim) i moriguèron mai de 30 000 òmes). L’ofensiva franca sul sud occitan serà alavetz totalament arrestada en Arle.
Lo rei Teodoric decidiguèt d’anar mai enlà encara e envasirà Provença tota e encara Septimània. Res arrestarà los gòts fins als Pirenèus. Per aquò Provença demorarà gòta encara fins a l’an 536 e Septimania fins mai enlà de l’an 711.
La Pax ostrogothica que i aguèt en aquela region meridionala occitana arrestèt los francs e burgondis aprés Vouillé e balhèt una revenja militara gòta clara suls francs que demorariá decadas. La batalha d’Arle foguèt doncas l’autra fàcia de la moneda de l’escrancament del reialme visigòt en Occitània aprés Vouillé en l’an 507.
