LO PRIMIÈR ESQUISMA
Malgrat que la majoritat de nosaltres pensèm amb l’esquisma de 1378, e que demorèt fins a l’an 1417, quand parlam d’esquisma (o cisma) medieval, la vertat es qu’aquel foguèt pas lo primièr esquisma que patiguèt la Glèisa al long de l’edat medievala. N’i aguèt un altre (benlèu mens grèu) demest los cardenals europèus e que demorariá pas tan temps (1130-1138). Val pas dire qu’un dels papas foguèt reconegut coma vertadièr e l’altre foguèt considerat antipapa.
L’esquisma comencèt en l’an 1130, justament aprés la mòrt de l’alavetz papa Onòri II. I aguèt una dobla causida papala car una part dels cardenals, dirigits per Aymeric de la Chatre, causiguèron Paparesqui coma nòu papa (amb lo nom d’Innocent II). La rèsta de cardenals, pasmens, decidiguèron causir coma nòu papa Pietro Pierleoni, amb lo nom d’Anaclet II. Fins a uèi lo jorn la Gléisa considèra qu’Anaclet, malgrat aver lo sosten de la majoritat dels cardenals foguèt, mai que mai, un antipapa e Innocent II lo vertadièr papa.
La resulta d’aquela causida aguèt coma causa la Reforma Gregoriana recenta e tanben l’Edicte de Worms de 1122, que i aguèt fòrça religioses que ne foguèron contraris. A mai, i aviá una aligança tradicionala amb la Sicília normanda e lo sieu rei Rogièr II, qu’aviá, sustot, lo supòrt de fòrça rel igioses del centre e sud italian. Se Worms i anava en contra caliá contunhar amb l’aliança amb los normands e mai encara se aquò voliá dire metre en dangièr la supervivéncia d’aquel reialme.
Aliança amb l’Empèri
Es conegut que quand Sicília venguèt independenta amb lo nòu rei Rogièr II los alemands imperials aimèron brica la naissença d’aquel nòu estat. E demandèron d’ajuda tanben a la Glèisa catolica. Foguèt ansin coma de la Chatre demandèt causir un nòu papa mai amic de l’Empèri e benlèu mai contrari a la politica d’espandiment dels sicilians. A mai d’aquò i aviá una enemistat cèrta demest divèrsas familhas romanas situadas a un costat o a l’altre (los Frangipani e los Perleoni).
Innocent II aguèt lo sosten de 18 cardenals e Anaclet II de 28.Lo meteis jorn, 23 de febrièr de 1130 lo primièr foguèt nomenat papa a Ostia del còp que lo segond al Vatican. Anaclet II aguèt doncas lo supòrt de tota l’aristocràcia romana. E Innocent II, abans de la fin de mai fugiguèt a l’estat francés. Malgrat aquò, aguèt lèu l’ajuda de Bernat de Claravals qu’entraïnèt que la majoritat de reis e estats europèus reconeguèsson coma nòu papa Innocent II e pas Anaclet II. Aqueste sonque recebèt la reconeissença de Sicília, Itàlia, Aquitània, Levant e Polònha.
Uèi òm considèra ambedoas causidas illegalas pr’amor que foguèron contràrias al decret In Nomine Domini de 1059. La fin de l’esquisma arribèt amb la reconeissença d’Innocent II per part del rei alemand Lotàri III que seriá seguida de fòrça autres caps d’estat europèus medievals. Pas gaire ans aprés sonque lo rei normand de Sicília Rogièr II demorava coma solet monarca que donava lo son supòrt a Anaclet II (e que recebèt la corona d’Anaclet II pr’açò). Pr’amor d’açò Anaclet sonque poguèt contrarotlar Roma e pro fins a la sieuna mòrt, en 1138. Lo nòu papa causit a Roma lèu volguèt declarar la siá somission a Innocent II e lo cisma venguèt finit en aquel an.
