LOS VIATGES D’IBN BATTUTA
CAM.-Malgrat que la majoritat dels occidentals conéisson plan la figura del venecian Marco Polo coma un dels pus importants geografs de l’edat medievala, aquesta seriá pas totala sens parlar, tanben, aumens, de l’autre grand viatgièr, Ibn Battuta. Car es celèbre pertot Africa e Asia, mentre que l’eurocentrisme tradicional – e que demòra encara uèi – soslinha malurosament sonque l’importància del primièr.
Ibn Battuta (1304-1369) foguèt un marroquin del Soltanat de Fez del sègle XIV que comencèt ja a viatjar per tota la planeta coneguda alara amb solament 25 ans. Los viatges d’Ibn Battuta demorarián mai de 30 annadas e lo mond sonque coneguèt cossí èran estats e quins luòcs foguèron visitats aprés la descripcion escricha dels meteisses facha pel pròpri Ibn Battuta aperaquí la fin de la sieuna vida.
Tot comencèt quand la voluntat de visitar La Mèca d’Ibn Battuta lo menèt a crosar tota Africa del Nòrd. Ne demorarián la descobèrta de qualques unas de las vilas pus polidas de l’epòca: Tlemcen, Miliana e El-Djazaïr (Algièr). Mas tanben d’autras, coma Constantina, Tunis, Sfax e Gabes o Trípol. Ibn Battuta coneguèt encara lo Far d’Alexandria, que gaireben ja èra sonque de roïnas quand tornèt, annadas puèi, al Marròc. Un an aprés sortir de viatge arribèt a La Mèca.
La descripcion del Mond
Mas Ibn Battuta decidiguèt contunhar lo camin. Aital, arribèt a Iraq, Iran o Iemèn per puèi visitar tanben la còsta orientala africana. Per ansin, crosèt Anatolia, lo Caucàs e encara lo Jurasan, fins a Samarcanda e Bujara. L’an 1335 èra arribat a Índia. Aprés demorar mai de 7 an a Delhi, visitariá encara aprés la illas Maldivas, Ceilan e Bengala. En 1345 èra arribat a Pequin, capitala de la China dels Yuan. Mas ailà èra luenh de la siá tèrra e decidiguèt retornar. Pr’açò èra en 1347 en tot crosar tornarmai Iran, Iraq, Arabia e Egipte. Encara aguèt lo temps de visitar e descriure puèi la peninsula ispanica sarrasina e lo Sodan african.
Lo meteis Ibn Battuta considerèt qu’èra lo viatjaire de l’Islam. Ont arribava èra conegut e aimat. E pr’açò tanben, aprés escriure los sieus viatges, venguèt celèbre al mond islamic ja al sègle XIV. La siá descripcion de l’Africa e Asia medievala parlan d’un mond politicament trincat, envasit pels mongòls e plen de guèrra encara entre sarrasins.
Los viatges d’Ibn Battuta son encara uèi una fònt escricha de primièr òrdre a l’ora de conéisser cossí foguèron las diferentas societats visitadas per Battuta. A mai d’aquò, la tòca d’Ibn Battuta, demostrar que la comunautat musulmana èra sonque una socialment mas tanben religiosament ( a diferéncia de l’Euròpa crestiana), ajudèt a la creacion d’un discors qu’encara uèi es usat per maites cercaires a l’ora de parlar d’un mond medieval musulman real e unic qu’aguèt pas res a veire amb los crestians del nòrd.
