LO SÈTGE DE CASTÈLNAU D’ARRI (1211)
CAM.- En 1211 los crosats franceses son pertot Occitània. La sieuna tòca es la conquistar mas que pòdon pas o far d’un biais definitiu. Aprés los episòdis de Carcassona e Besièrs lo nòble que dirigís l’armada crosada, Simon de Monfòrt, decidís d’atacar Tolosa. Mas pòt pas aténher la victòria. E cal contunhar l’ofensiva cossí que siá, benlèu amb una tòca mai aisida.
Aprés assajar de conquistar Tolosa e capitar pas, Monfòrt lançarà l’ataca contra lo comtat de Fois abans de se n’anar a recebre l’omenatge de Guilhèm de Cardailhac, evesque de Caors. Aprés marchar vèrs lo Carcin, totun, los occitans tornan a amassar una armada jos la direccion de Raimond VI de Tolosa.
Los crosats son desmoralitzats. Òm afirmèt que la conquista d’Occitània seriá aisida mas an pas lo supòrt de la populacion occitana. Tot çò de contrari. Dins los aliats de Monfòrt òm comença a ausir de voses que demandan d’abandonar lo país. D’autres encara, que cal amassar tota l’armada dins una plaça forta coma Carcassona o Fanjaus e resistir. La situacion es desesperada pels crosats.
Una tòca aisida
Hugues de Lacy prepausa a Monfòrt causir un vilatge aisit. La morala de l’armada crosada poiriá tornar a venir naut aital. Monfòrt causis Castelnàu d’Arri, que tombarà en setembre de 1211 jos l’ataca crosada.
Pasmens, Monfòrt sonque a 50 cavalièrs de Guy de Lacy per defensar lo vilatge. E l’armada dels comtes de Tolosa e de Fois apareis lèu per començar lo sètge del vilatge. Amb Raimond-Rogièr de Fois e Raimon VI de Tolosa i a tanben lo senescal de Peitieus del rei anglés Joan sens Tèrra, Savary de Mauleon. L’armada es pro fòrta per conquistar aisidament lo vilatge.
Maugrat que Monfòrt envia a Guy de Levis a Carcassona e Besièrs per demanar mai soldats pas degun es pro brave d’o far. Sonque pòt èsser premanit un convoi amb aperaquí 300 volontaris de Narbona amb de noiridura e una pichona armada de l’evesque de Caors per lo protegir.
Quand son prèp de Castelnàu d’Arri lo comte de Fois ataca e ganha la batalha, mas totes los cavalièrs de Monfòrt tanben atacan per darrièr e provòcan la fugida dels òmes de Fois. Pasmens, Monfòrt pòt pas res far contra l’armada, màger, de Raimond VI de Tolosa e fugís vèrs Carcassona. Pas gaire aprés lo comte mondin finís lo sètge e se’n va de Castelnàu d’Arri.
Per ansin, e maugrat que los crosats ganhèron la batalha e conquistèron tanben lo convoi e ganhèron lo sètge, la marcha de Monfòrt a Carcassona provocarà la conquista occitana en sonque qualqu’unas setmanas de mai de 50 castèls, abans en mans crosadas. E sonque l’arribada de mai crosats e mai d’armas entraïnarà una nòva ofensiva dels crosats dempuèi l’an 1212.
Castelnàu d’Arri doncas foguèt un sètge e batalha importants pels occitans pr’amor qu’arrestèron (maugrat que sonque temporalament) l’ataca crosada sus Occitània, començada en 1209.
