LA SOCIETAT DELS BARBARS (5)
CAM.- Lo comèrci europèu pendent l’epòca de las envasions barbaras meritariá tot un libre entièr pr’amor qu’es una tematica plan estudiada. Lo mercat serà lo luòc protegit pel govèrn, pels diferents govèrns locals, abans pels romans e puèi per la desparièras nacions barbaras que crosèron lo continent totjorn vèrs lo sud. Es ailà ont òm confirma lo prètz de totes los produches e tanben lo luòc ont òm dèu pagar la talha.
Aicí serà atanben lo luòc ont s’amassaràn los mercadièrs amb de nòus e luenhans produches que provocaràn la creacion, amb lo temps, de mai d’una fièra annadièra que donarà pas, après, a de nòus territòris urbans que provocaràn la creissença de plusors vilas. La còsta dels frisons pendent lo sègle VII ne serà, benlèu, l’exemple pus clar. D’autres mercats tanben seràn mai e mai celèbres, coma lo de la vila de París ja dempuèi lo sègle VI.
Lo transpòrt per mar, totun, contunharà d’èsser plan car e çò qu’arribava al mercat final sonque èra comprat per l’aristocracia. La majoritat dels abitants d’aquela epòca podián pas pagar çò qu’arribava de luòcs luenhans. Sonque en de regions amb de flumes o encara la còsta mediterranèa ne seràn l’excepcion car ailà es plan pus aisit d’i menar de produches e als pòrts òm poirà comprar de produches pus economics.
La proteccion bizantina
Dempuèi lo sègle VI e tanben al Mediterranèu occidental (mas pus encara al Mediterranèu oriental) los vaissèls amb de produches seràn protegits sovent per la flòta bizantina. Los nòus mercadièrs barbars i menaràn d’espècias, de frucha seca, d’òli, de vins grècs, de papir e de lin egipcian, de joièls, d’aur e de plata, de perfums. de veire, d’evòri e encara de polits libres religioses. Val pas dire qu’a l’epòca los europèus occidentals sonque exportavan d’aur, çò es pagavan los produches e pro. Los camins terrèstres demoravan barrats pr’amor, sovent, de la guèrra.
Dempuèi lo Mediterranèu los produches europèus occidentals arribavan tanplan fins a l’Atlantic en tot crosar l’estrech de Gibraltar. I arribavan de vaissèls bizantins del sud italians mas tanben del sud ispanic e occitan. E arribavan fins als cèltas irlandeses e de Cornoalha. Per tèrra i aviá una rota tradicionala que sortissiá de Provença, que crosava lo flume Ròse e arribava a la Mar del Nòrd. Una autra que se desvolopèt dempuèi mejan del sègle VII crosava los Alps dempuèi Itàlia fins a Austrasia e mai enlà. Lo camin de l’evangelizacion crestiana foguèt lo meteis.
De frisons e d’anglosaxons comencèron tanben a ganhar d’influéncia comerciala dempuèi las primièras annadas del sègle VIII pr’amor del moment politic. Las vilas de Duurstede e Quentonic venguèron celèbras coma luòc d’amassada de mercadièrs europèus, un luòc de refugi e venda e ont demorar l’ivèrn segurs. Ailà lo comerç s’espandiguèt pr’amor que i aviá plan de cereals, de sal, de pèls, de vin del nòrd, de veire, de plom de Peitieus, de teissuts frisons… abans las vilas de Bordèu e Nantas foguèron los pòrts mai importants del comèrci entre lo nòrd ispanic, Irlanda e la còsta anglesa. Las principalas vilas que i participèron foguèron Angieus, Peitieus, Bordèu, Orreaga e Iruña.
