L’ELECCION RELIGIOSA DE VLADIMIR I

Francesc Sangar.- E mai qu’existisson de legendas e qualcunas cronicas istoricas sus la predicacion de cèrts missionaris als territòris eslaus del nòrd, a Russia e Ucraïna la preséncia del cristianisme foguèt pas importanta e significativa pendent los primièrs sègles d’aquela religion.

La traduccion a l’eslau ancian de la Bíblia realizada per Cirili e Metodi, considerats apostòls dels eslaus e qu’èran originaris de Tessalonica a l’Empèri Bizantin, pendent lo sègle IX, foguèt l’inici de l’evangelizacion de Russia e Ucraïna, amb la penetracion del cristianisme pel sud. Aquela expansion comencèt sustot a travèrs de las classas aristocraticas. Las cronicas explican tanben qu’Olga de Kyiv, regenta del Rus de Kyiv (una sòrta de federacion de tribus eslavas) en nom del sieu filh mendre Sviatoslav I, l’an 950 foguèt cristianizada per de missionaris alemands, mas a mitat del sègle X, lo cristianisme èra solament present dins de la noblesa e amb un percentatge encara fòrça redusit.

Lo felen d’Olga, Vladimir I, malgrat las fòrtas conviccions religiosas de la siá menina, èra pas cresent crestian, e dobtava sus quin camin religiós deviá començar. La siá accion èra justament pas crestiana, e aviá bastit de temples e d’estatuas paganas. Sus la siá conversion al cristianisme oriental existisson tres versions, totas situadas al torn de l’an 988.

Tres versions sus un prètzfach istoric

En la primièra, Vladimir voliá se maridar amb Anna Porfirogeneta, sòr de l’emperaire bizantin Basili II, mas lo monarca oriental cediriá solament al maridatge de la siá sòr se Vladimir se convertissiá al cristianisme oriental. E Vladimir foguèt cristianizat.

En la segonda, dos militars bizantins, Bardas Skleros e Bardas Focas inicièron una rebellion contra l’emperaire Basili II, qui demandèt d‘ajuda militara a Vladimir I. Aquel acceptèt amb la condicion del maridatge amb la sòr del bizantin, Anna Porfirogeneta. Basili acceptèt mas tanben amb la condicion de la cristianizacion de Vladimir.

En la tresena version, Vladimir dobtava sus se venir crestian catolic, oriental o musulman. Envièt de messatgièrs perqué coneguèsson las tres religions. Los enviats expliquèron a Vladimir lors impressions. L’enviat a las tèrras musulmanas expliquèt que l’Islam enebissiá manjar de carn de pòrc e beure d‘alcoòl (grèu problèma) e aquela opcion foguèt escartada. L’enviat a las tèrras catolicas (basicament al territòri alemand) explicava que la liturgia catolica èra fòrça trista e austèra. Fin finala, l’enviat a l’Empèri Bizantin expliquèt que la cort e la Glèisa bizantina gaudissián d’una granda esplendor. E Vladimir decidiguèt se cristianizar amb lo ritual oriental.

Independentament de la realitat d’aquelas versions, Vladimir foguèt cristianizat l’an 988 a Quersonés, una vila de Crimèa, bastiguèt de glèisas e de basilicas crestianas als sieus domenis e desroquèt los temples pagans. Jos lo sieu reinatge s’esculhiguèt lo primièr metropolitan de Kyiv (coma un avesque).Tant Olga coma Vladimir son considerats coma sants per la Glèisa orientala.

L’eleccion religiosa d’un monarca èra importanta a l’epòca medievala, perqué lo pòble passava tanben a aquela religion e creava d’alianças amb autres monarcas que practicavan tanben la meteissa religion (pensam a l’importància del baptisme de Clodovèu I a començaments del sègle VI). Lo bateg de Vladimir I foguèt lo començament de la cristianizacion generalisada de Russia e Ucraïna.