LOS OCCITANS EN LEVANT (3)

Christian Andreu.- En 1112 Ponç de Trípol ven nòu comte del territòri sobeiran crosat d’aquel nom. A sonque 15 ans e es filh de Bertrand I de Sant Gèli. Lo títol es pas discutit per degun pr’amor que son paire ja l’aviá nomenat eretièr abans de la siá mòrt. Totun, los bizantins li demanan al còp de reconéisser l’emperaire grèc coma sobeiran pr’amor qu’es çò que faguèron lo sieu paire e lo sieu pepin. Reconéisser l’emperaire o lo rei de Jerusalèm coma sobeiran es estrategicament clau e Ponç de Trípol jogarà amb aquò al long de tota la sieuna vida. La causa èra la supervivéncia del comtat de Trípol.

Pauc aprés d’èsser nomenat comte, en 1113, es enviat amb Tancred de Galilèa per aprene d’armas. E, maugrat que lo rei de Jerusalèm tanben li demana de se reconéisser coma vassal, serà pas fins a l’an 1118 qu’aquò se debanarà, mas serà pas per totjorn e se passarà pas çò de meteis amb lo sobeiran posterior. Quan Tancred morís, Ponç de Trípol maridarà la sieuna veusa, Cecília de França, sòr del rei francés Felip II, e ajudarà totjorn lo nòu senhor de Galilèa, lo prince normand Rogièr de Salern. Per lo mercejar li seràn balhadas las vilas de Maraclèa, Safita e lo celèbre Krak dels Cavalièrs, que seràn lèu ocupadas per l’armada occitana de Ponç de Trípol.

En 1113 lo reialme de Jerusalèm es atacat pels musulmans e Baldoin I de Jerusalèm demana ajuda als autres comtats e principats crosats latins. Pasmens, aprés aquò far, decidís atacar l’enemic sens esperar mai d’òmes e patirà una grèva desfacha. Aquò provoquèt una prigonda critica de Ponç de Trípol e de Rogièr de Galilèa que demorariá d’annadas e entraïnariá fòrça problèmas a l’aliança d’estats latins que i aviá a la region.

En 1115 es Rogièr d’Antioquia qui demana d’ajuda a Ponç de Trípol pr’amor de l’ataca dels sirians. Tanben lo rei de Jerusalèm, ara Baldoin II, anarà al luòc demanat amb una armada (la vila d’Apamèc). Quand los musulmans veson l’armada crestiana abandonan lo sètge de la vila e se retiran. Un còp mai, orient Pròche es sauvat de la conquista musulmana.

Pasmens, lo grand aliat de Ponç, Rogièr de Salern, patirà una nòva ataca al sieu territòri tornarmai en 1119. Demanarà ajuda a Ponç de Trípol mas farà cossí aviá fach l’anterior rei de Jerusalèm, Baldoin I; esperèt pas l’arribada de l’armada de Ponç de Trípol e ataquèt. Ça que la, patiguèt una òrra desfacha e la sieuna armada foguèt totalament destruïda e lo meteis Rogièr moriguèt alavetz.

Una sobeirania qüestionada

Sens Rogièr, Ponç de Trípol demorarà de mai en mai isolat. I auràn nòvas crisis amb lo rei de jerusalèm, Baldoin II, pr’amor que, dempuèi l’an 1122 vòl pas pus lo reconéisser coma son sobeiran. Lo rei Baldoin II foguèt, pr’açò, insultat, e amassèt una armada per conquistar Trípol. Totun, e abans d’arribar, divèrses nòbles amics d’ambedós demanan la patz abans que la guèrra. Fin finala, la prudéncia farà que Ponç venga un autre còp amic (e vassal) de Baldoin II. Mas aquò sonque serà aital fins al pròplèu rei de Jerusalèm.

Sonque una annada aprés, los venecians arriban amb una flòta a la vila d’Acre. E Ponç de Trípol demana capturar la vila de Tir, un dels darrièrs  pòrts musulmans pas encara conquistat pels crosats. Lo sètge comença en 1124 e la flòta veneciana e l’armada occitana de Trípol pòt, fin finala, conquistar la vila. Lo 7 de julhèt d’aquel an la bandièra del comtat de Trípol e doas mai seràn las soletas quilhadas en Tir (al costat de la de Venècia e Jerusalèm).

Aprés la mòrt de Baldoin II vendrà rei de Jerusalèm Fulc d’Anjou. L’afar es brica cèrt e Trípol, Antioquia e Edessa crearàn una aliança militara se qualcun d’aqueles es atacat pel rei. Es l’an 1131, e las relacions demest los estats latins venon plan marridas. Per finir una revòlta, Fulc d’Anjou demana a Ponç de Trípol poder crosar lo sieu territòri amb l’armada reiala. Mas Ponç autoriza pas lo monarca d’aquò far e crea un grand enemic.

Aprés far lo viatge per mar, Fulc d’Anjou, rei de Jerusalèm, arribarà a Antioquia per l’atacar, mas Ponç de Trípol tanben l’atacarà dirèctament dempuèi los castèls d’Arcicanum e de Rugia. Quand Fulc d’Anjou sap qu’es estat atacat pel comte occitan de Trípol tanben atacarà Trípol e Ponç patirà una grèva desfacha al camp batalhièr en 1132. Tot la sieuna armada foguèt enviada a preson o executada. Pasmens, Ponç poguèt sauvar la vida.

Sonque un an aprés, Trípol es atacada per Sangi, cap dels musulmans. Ponç de Trípol es desfachat e fugís a Montferrant primièr e Trípol puèi. Lo solet nòble crestian que pòt l’ajudar es justament Fulc d’Anjou. Mas aqueste dobta pas e enviarà una armada e sauvarà lo destin del comtat de Trípol.

Ponç de Trípol, lo comte filh de comte e net de comte tolosan visquèt al long de tota la sieuna vida divèrsas campanhas militaras contra los sirians musulmans (e tanben mamelucs). Qualcuns còps ganhèt e d’autres perdèt. La sieuna fin tanben se debanèt pendent un d’aqueles episòdis e foguèt pas gaire diferenta de la mòrt del sieu amic de joinessa Rogièr.

En març de l’an 1137 Bazaud, comandant de Damasc, decidís conquistar Trípol. Per aquò far amassa una armada importanta e se dirigís vèrs lo comtat occitan latin de Trípol. Ponç pòt pas gaire far; amassa los paucs òmes qu’a e decidís d’aufrir batalha a la Montanha dels Pelegrins, pròcha  a la meteissa vila de Trípol. Totun, l’armada de Bazaud es màger e Ponç patís una grèva desfacha militara al camp batalhièr.

Maugrat aquò, Ponç de Trípol fugiguèt a las montanhas vesinas. Ailà i demoravan de jacobitas e de nestorians, doas comunautats crestianas localas vassalas de Ponç de Trípol e enemigas dels musulmans. Mas, se sap pas perqué (paur?), Ponç serà capturat e balhat als sirians, que l’auciràn lèu lèu.

Lo sieu filh, Raimond II, vendrà lo nòu comte de Trípol. Del còp qu’aquò se debana una armada crestiana es enviada a aquelas montanhas per i far un chaple contra los cristians locals per revenjar Ponç de Trípol. E, un còp de mai, la violéncia, qu’arribèt a la region amb los europèus pendent la primièra crosada, contunharà, un còp e autre, sens fin. E serà aquela que provocarà, fin finala, la fin de totes los estat latins orientals. Tanben del meteis comtat occitan de Trípol.