LOS CATARS E LOS SÒUS

Francesc Sangar.- Quina èra la relacion dels Catars amb los sòus? Fòrça teorias an especulat sus aquela question. Los Bons Òmes defendián l’austeritat e vivián vertadièrament d’una manièra fòrça paura, coma qualcuns òrdres religioses catolics (coma los franciscans) e refusavan l’acumulacion de riquesa o la proprietat. Aquela meteissa austeritat èra mostrada tanben en lors rituals e en lors reünions. L’abséncia de temples ont realizar lors rituals, o d’objèctes religioses o de vestits especials per acompanhar lors rituals redusissián de manièra considerabla las despensas de las comunitats.

Tanben, e coma diferéncia amb lo clergat catolic, vivián de lors pròpris trabalhs. Cobravan pas d’impòstes entre los cresents de lor Glèisa. Totes devián viure de lors trabalhs, e totes devián ajudar economicament aquelas personas (de la comunitat catara o catolics) qu’avián de besonh d‘ajuda per viure. Lor preocupacion per no venir una carga per degun èra tan importanta, que se èran convidats a visitar un ostal, refusavan que los proprietaris paguèsson lors despensas; eles meteisses pagavan aquò que consomavan.

De bons teissièrs

Un dels mestièrs mai abituals entre los Bons Òmes èra teissièr, perque los permetiá visitar de desparièras vilas mejançant las fièras e los mercats, per vendre lors produchs, e aprofechar per difondre lor messatge.

La reputacion que possedissián coma bons administradors e coma personas legalas que fraudavan pas, provoquèt que fòrça personas de defòra de la comunitat los confessen lors estalvis. D’aquela manièra, qualcunas comunitats cataras foncionavan coma una sòrta de “bancs” de l’epòca. Dels estalvis gardats ni cobravan ni pagavan d’interèsses, perque aténher benefici per gardar los estalvis de lors vesins èra contrari a lors cresenças e al messatge evangelic.

Acceptavan tanben de donacions de cresents o de personas que solament simpatizavan amb eles. Aquelas donacions èran utilizadas per ajudar las familhas mai agudas de besonh, sens distinguir s’èran de membres de la comunitat o èran catolics.

L’administracion dels sòus de la comunitat èra un trabalh encargat a un cresent, qu’aguès demostrat sustot una bona capacitat d’administracion. En qualcunas actas inquisitorialas òm parla d’aqueles encargats economics que recebián lo nom de “nuncio agentis”.

La rumor basada en la possession de fòrça sòus provoquèt que pendent la Crosada iniciada l’an 1209, qualcunes pensèsson a la possibilitat de l’apropriacion d’aquelas fortunas. Mas foguèt pas trobat cap de grand capital en las vilas conquistadas per l’armada crosada que apertenguèsse als Bons Òmes e las Bonas Femnas. Tanben la casuda de Montsegur l’an 1244 foguèt acompanhada d’una granda sospiècha sus la possibilitat de poder aténher lo nomenat “tresaur dels catars”, que qualqu’unes supausavan qu’èra amagat a la fortalesa de la montanha, mas vertadièrament degun a trobat pas res.

Devèm pas desbrembar que los sòus susvelhats èran retornats a lors proprietaris, e que segurament a l’inici de la Crosada, probablament aqueles meteisses proprietaris devián demandar per seguretat lo retorn de lors estalvis, en tement que los crosats poguèssen s’apropriar de tot lo patrimòni que foguèsse en mans dels “eretges”. E que las donacions recebudas èran utilizadas totjorn fòrça lèu per pagar los besonhs dels mai paures de las comunitats e d’autres collectius. Benlèu los catars serián los primièrs banquièrs mas sens volontat d’obténer de beneficis.