DOAS ROSAS AFRONTADAS (II)

CAM.- Quand, en març de 1461, Edoard, filh del duc de York, arribèt a Londres , foguèt, lèu lèu, nomenat nòu rei d’Anglatèrra amb lo nom d’Edoard VI. La sieuna armada aviá desfachada totalament l’armada dels Lancaster a Towton. Lo rei Enric VI fugiguèt primièr a Escòcia e assagèt d’aver lo supòrt dels franceses. La guèrra de las doas rosas èra luenha d’èsser finida.

Maugrat aver fòrça sosten al nòrd del país anglés, los Lancaster foguèron tornarmai desfachats a la batalha d’Hexham en 1464. E lo quite rei, Enric VI, foguèt fach presonièr l’annada seguenta. Desaparegut Enric VI de l’scèna publica, amb lo nòu rei de l’ostal dels York, Edoard VI, semblava que cambiarián plan las causas. Pasmens, s’enganèt del quite biais qu’o aviá fach l’anterior rei.

A la còrt, los Neville, al torn del comte de Warwick, s‘afrontèron amb los amics de la reina, Isabel Woodville. La lucha arribèt a de revòltas armadas al nòrd, demest los que donavan supòrt al comte de Warwick e los que balhavan lor sosten a Clarence, fraire de la reina. Warwick arribèt a desbarcar a Calais e conquistar aquela vila. La guèrra venguèt tornarmai generala amb l’ajuda d’Edoard VI a Clarence.

Los Warwick, nòus amics dels Lancaster

Lo comte de warwick mas atanben Clarence fugiguèron a l’estat francés per demandar d’asil a Loís XI, rei de França. Edoard VI los perseguissiá a ambedos e lor vida èra en perilh. Lo besonh d’amics dels Lancaster exiliats e l’ajuda reiala francesa entraïnèron lor supòrt dempuèi alavetz a l’ostal dels Lancaster.

Aquel meteis an Warwick tornèt a desbarcar en anglatèrra amb l’ajuda d’una armada dels Lancaster. A Edoard VI li calguèt fugir a Olanda e Warwick tornèt a nomenar coma rei a Enric VI. Sonque un an dempús tornariá Edoard VI ara amb l’ajuda de Clarence, ganhèt al prat batalhièr de Barnet e auciguèt Warwick. L’armada dels Lancaster tornèt a èsser desfachada a Tewkesbury. Totun, ara Edoard VI s’arrestèt pas fins a executar Enric VI.

En 1483 moriguèt Edoard VI e son fraire Ricard ordenèt assassinar lors filhs. Puèi foguèt coronat rei amb lo nom d’Enric III. Aquò foguèt considerat un fach tant òrre per tot lo país que la revòlta venguèt lèu generala: lo comte de Richmond, Enric Tudor, dirigiguèt una armada, desfachèt Ricard III a Bosworth en 1485 e foguèt coronat nòu rei amb lo nom d’Enric VII. Ricard III venguèt celèbre pr’amor qu’a Bosworth perdèt lo caval e ne demanèt un autre: “Lo mieu reialme per un caval”, çò diguèt. Totun, moriguèt parièr en aquela batalha.

Enric VII maridèt Isabel de York e, per ansin, los York e los Lancaster demorèron aligats e la guèrra civila anglesa finiguèt apuèi prèp de 30 annadas. Sonque l’union d’aqueles dos ostals nòbles a travèrs del maridatge d’Enric VII poguèt finir la guèrra. Quand moriguèt, en 1509, Anglatèrra fasiá 20 ans que gaudissiá de la patz, l’edat medievala èra finida e començava una nòva edat istorica de l’umanitat: l’edat modèrna. Per o far, totun, calguèron milièrs de mòrts, aumens a Anglatèrra.