GRAND PRINCE DE KYIV
CAM.-Foguèt pas fins a mejan sègle XI qu’òm pòt pas parlar vertadièrament de la naissença politica d’un estat que seriá ancessor de la Russia actuala. E aquò se debanèt amb lo Grand Prince Iaroslav, que volguèt, al long de tota la sieuna vida al poder (1019-1054), afirmar la sieuna sobeiraneitat vèrs l’Empèri Bizantin mas tanben vèrs lo sieu mai pròche vesin del nòrd, Novgorod. Amb Iaroslav arribèt tanben una plan polida epòca pel país que seriá puèi plan rebrembada e mitificada. La Catedrala de Santa Sofia ne seriá, uèi, la sieuna màger expression.
Pendent l’epòca de Iaroslav, l’union religiosa demest Kyiv e Constantinòble venguèt mai e mai flaca. Maugrat que los arquevesques contunhavan d’èsser nomenats per la glèisa grèga, fin finala, i aguèt un trincament politic e la glèisa de Kyiv venguèt, amb Iaroslav, independenta. Foguèt aital cossí aquel prince volguèt demostrar a Constantinòble que, malgrat aver la meteissa religion que los romans orientals, los afars religioses devián demorar desseparats dels afars politics.
Lo Grand Prince de Kyiv Iaroslav maridèt, a mai, la sieuna filha amb Enric I de França. Aquò tanplan foguèt un biais de demostrar als estats vesins que Kyiv èra un estat independent e que degun podiá decidir per eles, nimai los romans orientals.
Pendent lo començament del sègle XI doncas, Kyiv venguèt mai e mai ric, pr’amor de divèrsas causas, dont l’espandiment del comèrci amb l’exterior mas tanben pr’amor d’un nivèl mai naut de vida dels paisans del país, pr’amor d’un espandiment de l’agricultura. A mai d’aquò, foguèron amassadas las costumas localas per primièr cop, abans de demorar escrichas coma leis nacionalas.
L’arribada del cristianisme
La nòva religion dels abitants de Kyiv èra arribada al país fasiá pas gaire, pendent l’epòca del prince Vladimir (956-1015). L’abilitat politica d’aqueste prince, pasmens, foguèt estonanta, car causiguèt d’ajudar e luchar pas pus contra Constantinòble.
L’episòdi clau se debanèt demest los ans 987 e 988, quora Vladimir decidiguèt d’enviar una armada per ajudar l’emperaire grèc Basili II, que patissiá una revòlta de las mai grandas familhas nòblas grègas. Aquò meritariá poder meritar las quita sòrre de l’emperaire, aprés renunciar al paganisme l’an 989.
Amb Vladimir, de milièrs de soldats de l’armada de Kyiv abracèron la nòva religion crestiana. En l’an 997 l’evescat de Kyyiv venguèt lèu metropòli. La resulta de tot aquò menariá a l’independéncia religiosa mas tanben politica de Kyiv amb Iaroslav, pauc aprés. Una politica qu’ajudariá plan mai als princes d’aquel nòu país europèu medieval oriental. Plan mai qu’a travèrs de la lucha contra los bizantins.
Pr’amor que, fins alavetz, la politica de Kyyiv èra estada de lucha contra los romans orientals e la sieuna religion. E capitèron pas amb aquò. Lo Grand Prince de Kyiv Sviatoslav (942-972) aviá decidit bastir un temple al dieu del tròn Perun en defòra de Kyiv mas tanben de Novgorod. Puèi conquistèt fòrça territòri en defòra de las sieunas frontièras e se declarèt enemic de Constantinòble. Justament una armada bizantina l’auciguèt en l’an 972 aprés atacar Kyiv.
Mas l’arribada del cristianisme a Kyiv podiá pas èsser arrestada; formava part d’un movement general de cristianizacion dels eslaus situats en defòra de l’Empèri Bizantin e que Iaroslav saupèt comprene pel sieu pròpri benefici. Amb Vladimir e mai encara amb Iaroslav Kyyiv vendriá aperaquí l’an 1050 un nòu estat europèu medieval feudal e crestian.
