GUI Ier DE LEVIS
CAM.- Quora se debanèt la crosada contra los bonsòmes de 1209 en Occitània i aguèron divèrses perfils entre los crosats; n’i aviá que volián ganhar d’argent. Tanben i avián aqueles que cresián vertadierament çò qu’afirmava lo papa Innocenci IIIen, e de cavalièrs que cresián far una causa drecha. Mas tanben i aguèron que volguèron profiechar l’escasença per ganhar de prestigi e riquesa. E Gui Ier de Levis ne foguèt un.
L’ostal francés dels Levis èra estat fondat fasiá pas gaire per son paire Felip lo Vielh de Levis. Quand i aguèt la crida papala a luchar contra los catars, Gui de Levis, encara jove, (nasquèt aperaquí l’an 1180) se n’anèt lèu lèu amb los crosats. Òm coneis pas amb prigondor çò que faguèt ailà, mas deviá èsser important pr’amor que Simon de Monfòrt li donèt lo vilatge de Mirapeis lèu (lo 22 de desembre de 1209). Cossí que siá, Gui de Levis foguèt una figura importanta dins l’armada crosada (malgrat èsser sonque un cavalièr) pr’amor de tot çò que faguèt. E arribèt a se nomentar a se meteis coma lo Marescal de la Fe e tanben lo Marescal de la Crosada, un títol permés per Simon de Monfòrt.
En 1210 Gui de Levis es amb Simon de Monfòrt e l’armada crosada pendent lo sètge del castèl de Tèrme. Quan divèrses caps crosats confirman que se’n van pr’amor de la fin de la quarantena, Gui de Levis diguèt a Monfòrt qu’el demorariá amb el fins a la fin. Tèrme tombèt, e Monfòrt demorèt plan content de l’accion de Gui de Levis.
La campanha dels castèls occitans
En 1211 Gui de Levis tornèt a viure un autre sètge, lo de Castelnàu d’Arri. Puèi encara, visquèt lo de La Vaur lo meteis an. Aprés conquistar los principals castèls occitans, los crosats veguèron que tanben caliá conquistar de vilas mai grandas coma Tolosa, cossí èra estat ja fach amb Besièrs e Carcassona en 1209 (ont tanben participèt plan Gui de Levis). E calguèt luchar en Bèlcaire e puèi començar lo sètge de la pròpria Tolosa en 1217. Mas ara èran los occitans los qu’atacavan e los crosats sonque s’aparavan.
Quand moriguèt Simon de Monfòrt en 1218 davant Tolosa, Gui de Levis èra ailà e puèi assajèt de defensar Mirapeis. Totun, en 1223 arribèt una armada amb Pèire Rogièr II de Mirapeis, lo vertadièr senhor feudal occitan qu’aviá perdut lo vilatge pr’amor de la crosada de 1209. Los occitans tornaràn a conquistar encara Carcassona en 1224.
Mas Gui de Levis volguèt pas acceptar aquela liberacion occitana e se n’anèt a França. Ailà dintrèt en l’armada reiala francesa que Loís VIII preparava per envasir Occitània e en 1226 dintrèt tornarmai en Mirapeis amb l’armada francesa. Lo Tracta de Meaux de 1229 confirmèt Mirapeis coma una proprietat de Gui de Levis e la Tèrra del Marescal tornèt a la siá familha.
Lo vilatge de Mirapeis foguèt proprietat dels Levis pendent set sègles. Gui IIn, filh de Gui Ier, aprés la sieuna mòrt en 1233, participèt encara al sètge de Montsegur de 1244. Los Mirapeis venguèron mai e mai celèbres a la cort reiala francesa pr’amor, benlèu, dels faches de Gui Ier de Levis. Al sègle XVII venguèron Ducs de Mirapeis e encara al sègle XIII Marescals de França (1787), çò que demostrariá l’intelligéncia del cavalièr francés crosat Gui Ier de Levis, que profechèt e plan l’escasença papala balhada en 1209 contra los occitans.
