L’ESCANDAL D’ALMÒDIS DE LA MARCA
Francesc Sangar.- Lo comte Raimond Berenguièr Ir de Barcelona e de Girona provoquèt un grand escandal, amb de grèvas consequéncias politicas al sègle XIn. L’an 1052 lo comte catalan aviá gaireben trenta ans e aviá subreviscut a dos matrimònis. Amb la siá primièra molhèr, Elisabet de Nimes, aviá agut tres filhs, e mai qu’aviá subreviscut solament un, Pere Ramon, teoricament lo sieu eretièr. De la siá segonda femna, Blanca de Narbona, aguèt pas descendéncia, e foguèt repudiada; probablament per l’abséncia de filhs.
Mas lo destin sentimental de Ramon Berenguièr cambièt pendent lo retorn d’un viatge a Roma, quand a la vila occitana de Narbona, coneguèt Almòdis de la Marca, filha del comte Bernat Ir de Rasés, e decidiguèt qu’ela seriá la siá nòva comtessa de Barcelona e de Girona. Aquela dama èra pas una gojata jove nimai probablament atractiva fisicament, mas la siá intelligéncia e lo sieu caractèr sedusiguèron lo comte.
Almòdis èra estada tanben maridada dos còps, e del sieu segond marit aviá agut quatre filhs, e aviá probablament qualques ans mai que Ramon Berenguièr. Lo comte ordenèt que la dama foguèsse raubada e portada a Barcelona. E dempuèi aquel moment, decidiguèron partejar lors vidas. Solament un an après, aguèron de filhs bessons, Ramon Berenguièr IInd e Berenguièr Ramon IIn, e posteriorament doas filhas, Agnès e Sança.
Un escandal per totes
Mas aquela relacion provoquèt un escandal, amb d‘avises del Papa Leon IXn, e amb la temibla ira de la menina de Ramon Berenguièr I, la poderosa Ermessenda de Carcassona, qu’aviá governat los sieus fèus coma regent pendent fòrça ans, ordenèt al sieu felen de trincar la relacion lèu lèu. Lo jove comte aviá refusat lo sieu segond matrimòni, qu’èra un pecat religiós. E la siá menina opinava que se lo sieu felen deviá se maridar nòvament, esperava que l’eleccion foguèsse amb una femna que poguèsse aportar de territòris o d’influéncias, pas un escandal. Mas totas las menaças atenguèron pas cap de efièch.
Los autres nòbles dels Comtats Catalans inicièron una revòlta contra Ramon Berenguièr, apiejats per la menina Ermessenda. Lo Papa excomuniquèt lo coble. Mas la relacion contunhava, e fin finala totes acceptèron la realitat consumada.
E foguèt pas un error del comte. Pendent lo govèrn de Ramon Berenguièr e amb lo conselh d’Almòdis, lo comtat de Barcelona atenguèt de començar un periòde d‘espandiment territorial, en conquistant de tèrras als musulmans e amb l’estabilizacion economica e sociala tan necessària.
La meteissa Almòdis substituissiá al govèrn lo sieu marit quand Ramon Berenguièr èra absent. Lo sieu bon critèri es rebatut amb la denominacion recebuda als “Usatges de Barcelona”, la “fòrça sàvia Almodís”. Dempuèi aquel moment, Barcelona venguèt lo “comtat catalan mai important”, e dempuèi Occitània, los nòbles espepissavan tanben amb fòrça atencion los movements del barcelonés. E Ramon Berenguièr Ir venguèt tamben comte d’Osona, Carcassona e Rasés.
Almòdis moriguèt assassinada per lo sieu filhastre Pere, que suspectava qu’ela influenciariá Ramon Berenguièr I perque daissèsse los sieus fèus, a qualqu’uns dels sieus filhs. Pere moriguèt condemnat per l’assassinat de la siá mairastra. Una union somesa a l’escandal, mas que foguèt fòrça productiva pels comtats de Barcelona e de Girona.
