LO COMTE DE BERG
CAM.- Parlar de la crosada dels albigeses de 1209 (crosada contra los bons òmes occitans) es pas reduire los membres d’aquela crosada a una soleta nacion. Es confirmat istoricament que i aguèt una majoritat de franceses mas tanben i aguèron de cavalièrs, de nòbles e encara de paubres mercenaris d’autres estats medievals (d’olandeses, d’allemands, de flamencs). Un dels cases mens coneguts es la participacion del comte de Berg (tanben Bergen), un territòri sobeiran apertenent al Sant Empèri Roman Germanic; Adòlf IIIn. Un comte qu’aguèt pas pro amb la crosada en de tèrras occitanas e que se n’anèt a Tèrra Santa, ont i moririá en 1218.
Adolf IIIn, (conegut en defòra d’Alemanha e Olanda coma Adòlf VIn) foguèt lo filh ainat d’Engelbert Ir de Berg e Margarita de Gueldra. Nasquèt en l’an 1189 e lèu causiguèt lo camin de la guèrra. Aquò lo menariá lèu (amb sonque 23 ans) a Occitània, ont lo Papat aviá realizat una crida a atacar los bòns òmes, considerats una eretgia per la Glèisa catolica.
Pasmens, la sieuna participacion en la crosada papala contra los bons òmes, foguèt mailèu cuèrta, car sonque se desvolopèt segon divèrsas fònts istoricas medievalas, demest los ans 1212 e 1215. En 1215 ja es tornarmai al sieu comtat natiu. Mas sembla qu’aguèt pas pro amb la crosada occitana e lèu volguèt se premanir per anar a la cinquena crosada. Serà ailà, davant de la vila egipciana de Damieta (al Dèlta del Nil) ont Adòlf IIIn, comte de Berg, moriguèt.
Lo risc de morir sens filhs
Amb aquela accion e participacion en la cinquena crosada, qu’entraïnèt la sieuna mòrt, la familha maridèt per fòrça la soleta e pihcona filha d’Adolf IIIn amb Enric IVn, duc de Limborg. Lo comtat foguèt tanben eiretat pel duc de Limborg e lo comtat de Berg se perdèt en l’istòria medievala e universala. Èsser comte titolar d’un comtat medieval entraïnava fòrça responsabilitat e òm podiá pas jogar a èsser un crosat sens patir, tanben, tota sòrta de dangièrs.
Malurosament, çò que cerquèt amb valor pendent tota la sieuna vida coma cavalièr, çò es, la mòrt coma un guerrièr brave al prat batalhièr, se debanèt pas amb Adòlf IIIn. D’efièch, moriguèt lo 7 d’agost de 1218 en tot assetjar Damieta mas pr’amor d’una epidemia que i aguèt pendent aquel meteis sètge. Quora moriguèt èra lo comandant de l’armada frisona en aquela crosada.
Adòlf IIIn de Berg foguèt comte de Bergen dempuèi la mòrt del sieu paire, que tanben moriguèt en la tresena crosada, en 1189. Encara enfant, calguèt causir entre l’emperaire o los sieus enemics, a l’epòca plan poderoses. Adòlf IIIn causiguèt èsser aliat d’Oton IVn primièr e puèi encara de Frederic IIn. Lo sieu vejaire politic foguèt pas pichon pr’amor que totjorn causiguèt lo costat ganhaire.
Aprés participar en aquelas guèrras germanicas, Adòlf IIIn decidiguèt escotar la crida papala e en 1212 se n’anèt amb l’armada comtala de Bergen vèrs Occitània. Pasmens, la sieuna participacion en la meteissa – e benlèu pr’amor que los occitans començavan a ganhar la guèrra e la situacion èra ja de mai en mai grèva pels crosats e Simon de Monfòrt, Adolf IIIn n’aguèt pro e se’n tornèt al sieu país en 1215.
La siuena istòria es un brave exemple de la vida guerrièra qu’encara desvolopavan cèrts comtes e ducs e reis del sègle XIIIn sens pensar al futur dels sieus territòris. Òm podiá anar plan a la guèrra, mas benlèu caliá primièr aver de filhs, pr’amor que, se non, lo territòri, seriá conquistat lèu per d’autres nòbles europèus. E aquò es çò que passèt al comtat de Berg pr’amor de la vida guerrièra e de crosat que totjorn volguèt aver Enric IIIn de Berg, mòrt en Africa amb sonque 29 ans.
