LO TRACTAT DE MONTEAGUDO (1291)
CAM.- Sovent òm escouta dire que l’edat medievala foguèt una epòca plan desparièra d’autras. Es cèrt que i aguèt pas encara de colonialisme, mai desvolopat dempuèi lo sègle XVI. Pasmens, es estonant descobrir cèrts acòrs politics internacionals d’estats medievals qu’èran pas de poténcias mondialas mas que ja o volián èsser. E aquò arriba amb lo Tractat de Monteagudo de l’an 1291.
En 1291 foguèt signat lo Tractat de Monteagudo demest la corona de Castilha e la d’Aragon. Mai enlà de cercar airals d’influéncia per aqueles estats a la peninsula iberica (e conquistar tot lo sud islamic) los reis d’aquels estats medievals anèron mai enlà, e decidiguèron tanben cossí seriá la conquista de toto lo nòrd del continent african. E mai enlà encara…
Una frontièra fluviala
Segon lo Tractat de Monteagudo Marròc seriá per la Corona de Castilha. Argèria e Tunis e mai enlà per la corona catalana e aragonesa. La frontièra entre ambdós territòri demorariá al flume african de Muluia. La conquista d’aqueles territòris deuria èsser lo començament d’una crosada europèa contra Tèrra Santa en tot atacar a travèrs d’Egipte.
L’acòrd diplomatic de Monteagudo, signat pel rei catalan Jacme II d’Aragon e Sancho IVn de Castilha, foguèt confirmat amb lo maridatge del primièr e Isabel de castilha, filha del monarca castelhan. Pasmens, la princessa castelhana moriguèt pas gaire aprés e lo tracta entre ambdós reialmes iberics demorèt trincat.
Al Tracta de Monteagudo, a mai de la conquista de tot lo nòrd african e mai enlà encara, los reis d’aqueles dos estats confirmavan que devián s’ajudar totjorn militarament e que “los enemics dels mieus amics son tanben los mieus enemics”.
Per ansin, Marròs seriá conquistat al futur pel reialme de Castilha e Barbaria (lo nòm de la còsta d’Argèria e Tunis) pel comte de Barcelona. Puèi, e un còp colonizats aqueles territòris africans e l’arribada de la vertadièra religion crestiana a la region, ambedós monarcas començarián la conquista terrèstra d’Egipte per, puèi, liberar jerusalèm, tòca finala del Tractat de Monteagudo.
L’acòrd, brica conegut encara uèi lo jorn, es uèi, estonant. Car avança las idèias d’imperialisme e colonialisme europèu mai de 300 ans. E foguèt signat per de castelhans e de catalans. Un prètzfach tras qu’anecdotic pels estudioses de l’edat medievala europèa.
