LA VIDA VIDANTA DE RICARD CÒR DE LEON, DUC D’AQUITÀNIA

Segon mai d’una fòn t istorica lo duc d’Aquitània e rei anglés Ricard Còr de Leon (1157-1199) diguèt un còp que coma rei, sonque devia reconéisser Dieu coma superior. Mas los òmes èran tan bloses e plens d’onor que respondiá tot çò que li demanavan.

Lo rei Ricard visquèt fa gaireben 9 sègles, mas la sieuna figura venguèt fa fòrça temps mitica. Se revoltèt contra lo sieu paire, lo rei. Quand venguèt rei, dirigiguèt una crosada amb la tòca de liberar tornarmai Jerusalèm, gaireben parlava pas anglés (la sieuna maire Alienòr d’aquitània foguèt occitana) e ordonèt que lo sieu cors foguèsse sepelit en divèrses luòcs. E foguèt aimat e odiat pendent los dètz ans del sieu regne.

Ricard Ir nasquèt en 1157. Foguèt mai conegut coma Còr de Leon. Tanben venguèt Duc d’aquitània en 1168 e Comte de Peitieus en 1172. Foguèt rei dels angleses tre 1189 e 1199 e tanplan foguèt Duc de Normandia e Comte d’Anjou.

Foguèt lo tresen filh d’Enric II e Alienòr d’Aquitània. El e los sieus fraires se revoltèron contra lo sieu paire en 1173 e 1174 quand Ricard sonque aviá 17 ans. Lo paire, fin finala, los perdonèt. Mas Ricard encara s’alièt amb lo rei de França per provocar qu’Enric II lo nomentèsse ereitièr. Totun, e segon la lengenda, Enric II moriguèt de tristesa quora o sabèt.

Quora moriguèt Ricard, ordonèt que los sieu cors, corona e aperteneças foguèssen sepelits a l’abadiá de Fontevraud, e lo sieu còr anèt a la catedrala de Rouen pr’amor del sieu grand amor per Normandia. Pasmens, los intestins demorèron en Limosin, ont moriguèt.

Dempuèi fa decadas la sieuna imatge al cinema es la de l’eròi que torna a Anglatèrra per punir al sieu fraire Joan sens Tèrra e al sheriff de Nottingham qu’avián provocat la revòlta de Robin Hoood e lo poble anglés contra la tirania. Un revòlta que jamai existiguèt.

Los tres leons del sieu escut son de l’an 1189. Alara lo sieu escut sonque aviá dos leons mas Ricard i apondèt un tresen. Uèi son l’escut de l’ostal reial angles.

Un còp, Ricard nomentèt cavalièr lo sieu cosinièr. Alara los cosinièrs èran plan importants pr’amor que sens eles i podiá pas aver cap guèrra. E podián, se volián, aucir totes los que manjavan d’un biais plan aisit car i aviá brica igiene. Aprés manjar, un còp, èra tant alegre que nomentèt cavalièr lo cosinièr coma “senhor de la cosina dels comtes de Peitieus”.

Aprés la crosada podiá pas tornar de biais oficial a Aquitània pr’amor dels sieus enemics. Foguèt descobèrt quora crosava lo domeni del Duc d’Austria (un enemic) e foguèt enviat a preson e presentat a l’emperaire germanic. Uèi los cercaires confirman que foguèt celèbre en vida coma “lo bon rei Ricard” mas aquel terme foguèt creat per Alienòr per demanar la sieuna libertat.

Ricard Còr de Leon foguèt coronat lo 3 de setembre de 1189 a Wesminster. Enebiguèt que cap josieu i poguèsse anar. Aquò provoquèt de trebolums contra aquela comunautat e los angleses comencèron a cridar que lo bon rei Ricard aviá demanat que totes los josieus foguèssen aucits. Ricard puniguèt los culpables franc d’el meteis. Per de rasons evidentas.

Segon mai d’una cronica medievala Ricard foguèt naut, 1,95 cm, plan polit amb lo cabèl rossèl e d’uèlhs blaus. Mas aquò darrièr es pas jamai estat confirmat istoricament. La sieuna esqueleta, totun, despareguèt pendent l’epòca de la Revolucion Francesa.

Quora venguèt rei sonque voliá se n’anar a la crosada. Lo rei francés Felip II voliá pas. E Ricard començèt a crear una armada contra lo vejaire de fòrça nòbles, tanben del rei francés. Fin finala, Felip decidiguèt participar tanben a la crosada. E ambedós se n’anèron a Tèrra Santa.

Ricard Còr de Leon foguèt a mand de capitar dos còps a l’ora de conquistar Jerusalèm. Pasmens, discutiguèt amb lo rei Felip e creèt fòrça enemics que provoquèron, fin finala, la sieuna marcha. Alara assajèt de pachar amb Saladin, mas la patz venguèt sonque temporala (3 ans). Aquò ajudèt a balhar de tèrras als crosats. Ricard poguèt tanben recebre l’entrada a la vila coma pelegrin crestian.

Un grand militar

Ricard Còr de Leon foguèt pas benlèu cap filh leial nimai un bon, rei economicament parlant, mas foguèt un grand militar. Ganhèt la batalha d’Arsuf e venguèt legenda pr’amor d’aquel victòria. E gaireben totjorn ganhèt los revoltats.

Lo palais ont nasquèt, The King’s Houses, existís pas pus uèi, mas un senhal rebremba que Ricard e lo sieu fraire Joan i nasquèron. Enric Ir ordonèt lo bastir pr’amor qu’èra prèp de la torre des d’ont totjorn sortissiá a caçar.

Quora la sieuna sor venguèt presonièra a Sicília, calguèt signar lo tractat de Messina per la liberar. I aguèron de cessions e calguèt reconéisser Tancred de Lecce coma rei sicilian. Aquò provoquèt la colèra dels alemands e tanben del sieu fraire Joan.

Ricard maridèt Berengaria de Navarra lo 12 de mai de 1191 a Chipre. Es la sola reina que jamai foguèt a Anglatèrra. Pasmens, visitèt lo país aprés la mòrt de Ricard. D’un autre costat, quand se revoltèt contra lo sieu paire, foguèt punit d’un biais òrre: Enric II envièt a la preson a Alienòr, la sieuna maire. Mai d’un afirmava que la reina aviá demanat als filhs de se revoltar. Ricard poguèt pas la liberar fins a la mòrt del sieu paire.

Ricard Còr de Leon jamai aguèt cap filh. Semblariá qu’aviá pas cap d’interés en las femnas. Aquò menèt a qualcunes istorians a dire que foguèt bisexual o omosexual. Alienòr l’acompanhèt quora foguèt coronat rei coma se foguèsse la sieuna femna.

Ja èra estat promés pel sieu paire a una femna amb sonque nou ans. L’enfant èra Alais, filha del rei de França. Mas Enric envièt Alais a la preson pendent 25 ans e foguèt tanben, benlèu, la sieuna serventa. Quora Alienòr o descobriguèt diguèt que lo rei sonque “enviava a la preson de femnas”.

Lo celèbre rei anglés jamai parlèt anglés plan. Parlava plan l’occitan e sonque demorèt sièis meses en de tèrras angleses al long de tota la sieuna vida. Moriguèt pr’amor d’un arquièr en 1199 amb 41 ans a Chasluç, en Occitània. Alienòr poguèt arribar a temps per dire adieu al sieu filh. Ditz la lengenda que moriguèt embraçat per la sieuna maire.

Lo rei descobriguèt abans de morir que l’òme que l’avia nafrat èra sonque un jove. Ricard lo perdonèt e encara li balhèt d’argent. Mas un capitani de la sieuna armada l’auciguèt per lo venjar. Aquestas e mai son d’anecdòtas d’un dels pus famoses ducs aquitans e rei angleses. Fòrça ne son estadas confirmadas istoricament. D’autras son sonque legendas e pro. Pasmens, çò qu’es real es que Ricard Còr de Leon foguèt e es encara uèi, aprés 900 ans un dels reis, benlèu lo que mai, celèbres de l’istòria medievala aquitana, occitana, anglesa e europèa de totes los tempses.

La Redaccion